หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล > สนทนาภาษาผู้ประพฤติ

อนิจจา..ธรรมารมณ์

(1/1)

รวี สัจจะ...:
 :054:"ขี้เกียจก็ทำ  ขยันก็ต้องทำ"หลวงพ่อชาแห่งวัดหนองป่าพงท่านได้กล่าวสอนไว้ เมื่อวานที่ผ่านมา จิตเกิดปลิโพธ(กังวล)เกี่ยวกับหน้าที่และการเดินทาง ทำให้เกิดความรู้สึกเมื่อยล้า ขี้เกียจทำความเพียรขึ้นมา จิตไปปรุงแต่งเรื่องหน้าที่การงานและการเดินทางในอนาคต
นั่งก็ปรุง ยืนก็ปรุงเดินก็ปรุง นอนแล้วก็ยังปรุงแต่ง จิตฟุ้งซ่านอยู่กับการปรุงแต่ง  จนมีสติระลึกได้ว่าเราใกล้จะบ้าแล้ว ที่หลงไปปรุงแต่งเรื่องราวในอนาคต จึงต้องมาพิจารณาหาสาเหตุที่มาของการปรุงแต่งนั้น ด้วยการพิจารณาใช้จิตถามจิตค้นหาไปสู่เหตุจนได้เห็นที่เกิดของอารมณ์นั้น
สาเหตุของมันคือ"ธรรมารมณ์"อารมณ์ของคนรอบข้างที่มากระทบ แล้วเราเผลอไปส้องเสพในอารมณ์นั้น เพราะขาดสติและสัมปชัญญะในขณะที่อารมณ์นั้นมากระทบ จิตของเรา เผลอไปปรุงแต่งต่อเติมเพิ่มกำลังให้อารมณ์นั้น จนมันมีพลังที่จะครอบงำจิตเราได้ ซึ่งกว่าจะรู้ กว่าจะเข้าใจ
ก้ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง กว่าจะดับอารมณ์ลงได้
 :059:ธรรมมารมณ์ เป็นของละเอียดอ่อน ไร้รูป ไร้รส ไร้กลิ่น ไร้เสียง ไร้การสัมผัส เป็นนามธรรมที่จับต้องมิได้ เป็นสิ่งที่เกิดภายใน มีใจเป็นตัวรับรู้ และแผ่ออกมากระทบกับจิต ทำให้จิตแปรเปลี่ยนไป จิตของเราเหมือนภาชนะที่ว่างเปล่า เอาอะไรมาใส่มันก็จะรองรับบรรจุสิ่งนั้นไว้
เป็นห้องว่างที่ใครผ่านมาก็เข้าไปพักได้ เราผู้เป็นเจ้าของห้องจึงต้องมีหน้าที่ ที่จะต้องคอยดูแลรักษาและป้องกัน มิให้สิ่งไม่ดีทั้งหลายเข้ามาอยู่อาศัย โดยการพิจารณาแยกแยะกุศลและอกุศลที่จรมา รับไว้แต่สิ่งที่ดีมีสาระ ต่อการดำเนินชีวิตทางจิตของเรา ปฏิเสธสิ่งที่ไม่เป็นสาระไม่เกิดประโชนย์เป็นทุกข์เป็นภัยเป็นโทษ มิให้เข้ามาอยู่อาศัยในจิตเรา
 :060:"จิตแท้จิตเดิมนั้นปภัสสร(งามงาม บริสุทธิ์)แต่จิตนี้เศร้าหมองแล้ว เพราะกิเลสที่เป็นอาคันตุกะได้จรมาอยู่อาศัย" เคยท่องจำนำไปพูดจนขึ้นใจแต่ไม่เคยใช้พิจารณามาก่อนกับตัวเอง พึ่งจะได้เห็นและได้ทำก็ในวันนี้ วันที่เราได้มาพบประสพด้วยตนเอง..."ขอบคุณธรรมารมณ์"
ที่จรมา"ทุกข์ไม่มา ปัญญาไม่มี บารมีไม่เกิด"
                :016:ขอบคุณความทุกข์ที่สอนให้เห็นธรรม :015:
                              เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี
                                รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๒ เวลา ๐๖.๓๕ น. ณ ชายป่าห้วยขาแข้ง อุทัยธานี

derbyrock:
ทุกข์ไม่มา ปัญญาไม่มี บารมีไม่เกิด ประโยคนี้ อ่านแล้วคลายกังวลกับความทุกข์ไปได้มากเลยครับ

อชิตะ:
จิตใจช่างคิดมากมาย เหมือนปลาว่ายน้ำ  ถ้าจับปลามาไว้นิ่งๆบนบก

ปลาก็ดิ้นสุดแรงเกิด เพื่อกลับไปสู่สายน้ำให้แหวกว่ายได้

จิตคนเราแหวกว่ายในกิเลส จะเคยชิน พอจะให้หยุด สงบ ไม่ปรุงแต่ง จิตก็ดิ้นรนต่อต้าน

ทางที่ดีประคองใจให้คิดในทางดี  ไปตามสายน้ำเอื่อยๆ แล้วค่อยๆ หยุดพัก จะสบายใจมากขึ้น

กราบขอบพระคุณสำหรับบทความดีๆ ขอรับ สาธุๆ

cho presley:
เป็นห้องว่างที่ใครผ่านมาก็เข้าไปพักได้...

เราผู้เป็นเจ้าของห้องจึงต้องมีหน้าที่ ที่จะต้องคอยดูแลรักษาและป้องกัน มิให้สิ่งไม่ดีทั้งหลายเข้ามาอยู่อาศัย

โดยการพิจารณาแยกแยะกุศลและอกุศลที่จรมา...

รับไว้แต่สิ่งที่ดีมีสาระ ต่อการดำเนินชีวิตทางจิตของเรา ...

ปฏิเสธสิ่งที่ไม่เป็นสาระไม่เกิดประโชนย์เป็นทุกข์เป็นภัยเป็นโทษ มิให้เข้ามาอยู่อาศัยในจิตเรา...

                              ขอขอบพระคุณ ธรรมารมณ์ชี้นำทางกระจ่าง...สว่าง...ไร้ทุกข์กังวลใจ...


ชีวิตเหมือนเกมส์เดินหมาก ทุกครั้งที่คุณกล่าวถ้อยคำอ่อนหวานจากใจ คุณก็เดินหน้าไปหนึ่งตา

   ทุกครั้งที่คุณทำอะไรด้วยความรัก :090: คุณก็เดินข้ามได้สองตา

แต่ทุกครั้งที่คุณหัวเสีย เกรี้ยวกราด หรือพูดจาขาดความรัก คุณต้องเดินถอยกลับไปหนึ่งตา...

ตอนนี้รู้แล้ว..... ก็เล่นให้ชนะ!

yout:
สาธุ.......ครับ

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ