บุญกุศลทำให้มีกิน บาปอกุศลทำให้ไม่มีกิน

[nok2009]

ไม่ว่าคุณจะอยู่เกิดในภพภูมิใดก็แล้วแต่ จะเป็นวัว ควาย เปรต ฯลฯ

การทำบุญกุศลจะทำให้มีสุข เป็นสุข = มีอาหารของภพภูมินั้นกิน ไม่ขาดแคลน เป็นสุข

บาปอกุศลจะทำให้มีทุกข์ เป็นทุกข์ = ไม่มีอาหารของภพภูมินั้นกิน ขาดแคลน เป็นทุกข์

ตัวอย่าง

เมื่อมีชีวิตใช้จ่ายส่วนตัวฟุ่มเฟือย แต่มีใจอกุศลตระหนี่ถี่เหนียวไม่ยอมให้ทาน จะต้องไปเกิดเป็นเปรต (คูถขาทาเปรต ที่กินอุจจาระปัสสาวะเป็นอาหาร) ทนทุกข์กับความหิวกระหาย ต้องเที่ยวได้ไปหาอุจจาระปัสสาวะกิน เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า แต่ก็หาอาหารกินไม่ได้ แม้ได้อาหารมา พอเข้าปากก็กลายเป็นเถ้าถ่านเสียสิ้น

- การขาดแคลนอาหารของเปรตประเภทนี้ เป็นทุกข์
- การที่อาหาร(อุจจาระปัสสาวะ)กลายเป็นเถ้าถ่านเสียสิ้น ยิ่งเป็นทุกข์เพิ่มขึ้น

ทั้งหมดล้วนเกิดจากบาปอกุศล

ส่วนตัวอาหารนั้น ถ้าเป็นมนุษย์ก็จะบริโภคพืชและซากศพของสัตว์เป็นอาหาร แต่เพราะเขาไม่มีจิตใจเป็นมนุษย์ มีจิตใจเหมือนเปรตประเภทนี้ กฎแห่งกรรมก็จัดสรรให้เขาเกิดเป็นคูถขาทาเปรต ที่กินอุจจาระปัสสาวะเป็นอาหารแทน

ถ้าเขาเป็นคนที่รักษาศีล ละอายใจต่อบาป อย่างน้อยก็จะไปเกิดในสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา บริโภคอาหารทิพย์จากธัญพืช บางครั้งก็เสพแค่กลิ่นก็อิ่มแล้ว แต่ถ้าเป็นคนที่สมานสามัคคี เกื้อกูลคนอื่น หรือรักษาอุโบสถศีลสม่ำเสมอ ฯลฯ ก็จะมีอาหารทิพย์เป็นของบริโภค

ถ้าเป็นผู้ทำสมาธิ โดยเฉพาะผู้ตายในฌาน เมื่อตายแล้วก็จะพรหมในชั้นต่างๆ พรหมชั้นล่างๆจะเสพอุเบกขาเป็นอาหารบ้าง เสพสุขประณีตเป็นอาหารบ้าง ถ้าเป็นพรหมชั้นสูงก็จะเสพปิติเป็นอาหาร ในขณะที่พรหมในชั้นสุทธาวาสจะเสพธรรมรสเป็นอาหาร

สรุป

บุญกุศลทำให้มีกิน บาปอกุศลทำให้ไม่มีกิน ส่วนจะกินอาหารแบบไหน ภูมิไหน ก็ขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจของผู้นั้น ว่าจะสอดคล้องกับภพภูมิไหน
ที่มา : ธรรมจักดอทคอม

เห็นว่าบทความนี้ดีเลยนำมาเสนอให้ท่านสมาชิกได้อ่านกันครับ    
 
  

[@แปดเศียร@]

ขอบพระคุณครับ

[ทีครับผม]

ขอบคุณมากครับที่ให้ความรู้ดีๆ

[derbyrock]

ขอบคูณท่านกสำหรับเนื้อหาดีๆครับ

[~เสน่ห์ack01~]

ขอบคุณท่านนก มากครับ...

...ถ้าคนเรารุ้จักละอายต่อบาป บ้าง...

...โลกนี้คงจะมีความสุขขึ้นอีกเยอะ....