แม้จะอยู่ คนเดี่ยว ไร้ที่พึ่ง
ยังมีหนึ่ง ความดี ได้อาศัย
หากปล่อยตัว ปล่อยกาย ไม่เป็นไร
ถ้าปล่อยใจ ความชั่ว เข้าตัวเรา
แม้จะอยู่ คนเดียว ไร้ที่พึ่ง
ยังมีหนึ่ง คือสติ อย่าให้เฉา
คอยควบคุม กายใจ ให้เบาเบา
ความโง่เขลา จะหาย ได้ปัญญา
แม้จะอยู่ คนเดียว ไร้ที่พึ่ง
ควรคำนึง ถึงความดี ที่ใฝ่หา
สลัดสิ้น ความทุกข์ ในกายา
ให้มองหา ความสงบ จบที่ใจ
แม้จะอยู่ คนเดียว ไร้ที่พึ่ง
ยังมีหนึ่ง ใจใฝ่ดี ที่สดใส
แม้จะทุกข์ จะยาก สักเพียงใด
ขอเพียงใจ เป็นหนึ่ง ก็เกินพอ
ขอบคุณบทความจาก ธรรมจักรดอทเน็ต
