ผู้เขียน หัวข้อ: หัวใจเซียน  (อ่าน 1107 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ suwatchai

  • การนิ่งเงียบต่อคนโง่คนสามหาว เป็นทางยาวสู่เกียรติที่ใฝ่ฝัน ทั้งรักษาในศักดิ์ศรีเป็นเกราะกัน ไม่หุนหันฉันท์หมาวัดที่จัญไร เราจงดูราชสีห์น่าเกรงขาม ทุกผู้นามเกรงกลัวได้ไฉน ไม่เคยเห่าเคยหอนไล่ผู้ใด แล้วไซร้ใยมีเกียรติเป็นราชันต์...
  • สมาชิกที่ถูกแบน
  • **
  • กระทู้: 241
  • เพศ: ชาย
  • Death Is Beautiful & Sweet ....
    • MSN Messenger - suwatchai.com@windowslive.com
    • ดูรายละเอียด
    • อีเมล
หัวใจเซียน
« เมื่อ: 30 ก.ย. 2552, 06:28:59 »
คำว่า" เซียน " ที่ผมหมายถึงในที่นี้ หมายถึง " เซียนพระ " ซึ่งคนที่เป็นเซียนพระจริง ๆ นั้น พูดได้เลยว่าเป็นคนที่นอบน้อมถ่อมตนเป็นปกติวิสัย ไม่เสแสร้ง ไม่โอ้อวด คุยโม้คำโต พูดจามีหลักเกณฑ์ อธิบายเข้าใจง่ายแต่ละเอียดลึกในเรื่องที่ตนรอบรู้ ไม่เป็นคนพูดเพ้อเจ้อเป็นน้ำท่วมทุ่ง ไร้สาระ...

เซียนในสนามใหญ่ ๆ ส่วนมาก มักมีสายตาคม ซึ่งในวงการพระเขาเรียกว่า " มองแล้วอ่านขาด " มีปฎิภาณไหวพริบ ดูรู้ว่าคนไหนเอาพระมาหวังให้ดูอย่างเดียว คนไหนหวังเอามาให้เช็ค คนไหนหวังเอามาปล่อย ซึ่งมนุษย์เรานี่ก็มีอยู่หลายประเภท ประเภทที่เอามาโชว์อย่างเดียวหรือชอบโชว์นี่ ถือว่าเป็นโรคจิตประเภทหนึ่ง คืออยากให้คนอื่นพูดถึงตัวเองแล้วปลื้ม กลับบ้านคงกินข้าว นอนหลับสบาย ซึ่งบางทีก็น่าเบื่อน่าหมั่นใส้ บางทีก็น่าเห็นใจและพอจะอภัยให้กันได้ เพราะถือว่าเขาได้โชว์ได้อวดแล้วมีความสุข ก็ถือว่าช่วย ๆ อนุเคราะห์กันไป เซียนใหญ่บางคน เขาจะไม่สนใจเลย ดูไปก็เสียลูกตา เสียเวลาทำมาหากิน ( ขายหรือซื้อพระ ) เปล่า ๆ

เซียนจริง ๆ แล้ว มาดต้องนิ่งทั้งกายและใจ สุขุม เยือกเย็น เห็นของแล้วต้องนิ่งเข้าไว้ ไม่วอกแวกออกอาการ บางคนเห็นของที่นำมาให้ดูหลายชิ้น ก็อาจจะหยิบองค์นั้นดูทีองค์นี้ดูที บางองค์ก็ดูนาน แต่ทีองค์ที่ตนหมายตา กลับดูนิดเดียว จับแค่ผ่าน ๆ ทำให้คนที่เอาพระมาปล่อย เดาใจไม่ถูกว่าองค์ไหนราคาสูง องค์ไหนราคาต่ำ พอถึงตอนตกลงราคาซื้อขายกัน ถ้าเป็นการซื้อขายแบบเหมาทั้งลอต เจ้าของพระที่เอาพระมาปล่อย ไม่รู้ว่าเซียนหมายตาองค์ไหนไว้ เซียนนั้นก็จะใช้วิธีกล้งพูดต่อรองราคาองค์ที่ราคาต่ำ ๆ เข้าไว้ ( ทำเป็นสนใจองค์นั้น ) พอตกลงราคาเสร็จก่อนควักเงินให้กับเจ้าของพระ ก็อาจขอองค์ที่เซียนเห็นแล้วว่ามีราคาสูง เป็นของดีจริงมาเป็นของแถม ซึ่งเจ้าของพระก็มัวแต่ดีใจที่จะได้เงินหรือเกิดความเกรงใจกลัวเขาเปลี่ยนใจไม่ซื้อ จึงหลงกลยอมยกพระดีนั้นให้ฟรี ๆ ไป ซึ่งนี่ก็คือเล่ห์กลอย่างหนึ่งที่อย่ามองข้ามเด็ดขาด

เซียนอีกประเภทหนึ่ง คือประเภทจับแล้ววาง ดูผ่าน ๆ ไม่ค่อยออกความเห็น อาจจะเห็นว่าไม่ได้ประโยชน์สำหรับตัว จึงเพียงแค่ดูผ่านเฉย ๆ ซึ่งคนที่เป็นเจ้าของพระก็จะรู้สึกใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ  ใจไม่ดี กลับบ้านแล้วไม่สบายใจ เซียนแบบนี้ถือว่าไม่น่าคบด้วยครับ

เซียนบางคนเห็นของไม่ได้ ปากสั่น มือสั่น " อยากได้ " ไปหมด เก็บอาการไม่อยู่ทั้ง ๆ ที่รู้จริง เซียนอย่างนี้ มักจับของไม่ค่อยได้ ถ้าคิดจะทำอาชีพซื้อขายพระ ไม่ดีแน่ แต่ถ้าเป็นผู้คอยให้ความคิดเห็นหรือให้ข้อมูลแล้วคิดค่าวิชา  อย่างนี้สิดี

เซียนอีกประเภทหนึ่งคือเซียนใฝ่ดี เห็นใครแขวนพระอะไรเป็นไม่ได้ต้องขอดูไปหมด คล้ายจะเป็นจะตายให้ได้ถ้าไม่ได้ดู แต่มีกิริยานุ่มนวลสุภาพ ขออนุญาตดู ขออนุญาตส่อง ดูแล้วก็บอกความจริงที่รู้ตามข้อมูลที่มี ซึ่งคนที่อยากเป็นเซียนต้องปฎิบัติอย่างนี้ครับ รับรองอนาคตน่าที่จะได้ก้าวขึ้นเป็นเซียนใหญ่กับเขาแน่ ทั้งนี้ เพราะของจริงของแท้ เราจะหวังซื้อมาศึกษาอย่างเดียวคงไม่ได้ บางองค์ราคาสูง เปลืองเงินเปล่า ๆ ขออนุญาตของชาวบ้านดูเป็นความรู้ น่าจะดีที่สุด แต่ดูแล้วถ้าเป็นของปลอมหรือไม่มั่นใจ กรุณาอย่าวิจารณ์แบบสาดเสียเทเสีย ไม่แน่ใจก็นิ่งเสีย เพราะไม่งั้นอันตรายอาจเกิดแก่ร่างกายและชีวิตคุณได้เสมอ...เราเตือนคุณแล้วนะ :069: :069: