มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับธรรมมะเรื่องนึง มาแบ่งปันให้พี่น้องวัดชาวบางพระได้อ่านกันครับ
ซึ่งผมก็ได้รับฟังมาอีกที บางท่านก็อาจจะเคยได้ยิน บางท่านก็อาจจะยังไม่เคยได้ยิน
ใครเคยได้ยินหรือเคยอ่านฟังแล้วก็ขออภัยด้วยนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า มีสามี ภรรยาคู่นึง ซึ่งสามีชาติที่แล้วทำกรรมมาดี เกิดมาชาตินี้ ก็มีทรัพย์สมบัติพอมีอยู่กินไม่อดอยาก
มีภรรยาก็ภรรยาดี แต่ทว่าในชาตินี้สามีกับมีแต่ความโลภหลงในทรัพย์สมบัติ ไม่รู้จักทำความดีเอาซะเลย
แต่ภรรยานั้นเป็นคนดี เชื่อเรื่องเวรกรรม มีศิลธรรม เป็นคนทำบุญสม่ำเสมอ ก็ชวนให้สามีมาทำความดี แต่สามีกับไม่สนใจ
แล้วมีอยู่วันๆนึง ภรรยาก็ออกมาใส่บาตรพระปกติ (ซึ่งปกติภรรยานั้นจะออกมาทำบุญตักบาตรพระสงฆ์ทุกเช้าเป็นประจำ)
วันนั้นเอง สามีก็เกิดขุ่นเคืองใจ เลยพูดกับภรรยาว่า
สามี: ทำ ทำไมบุญ ไม่มีจริงหลอก เสียดายของป่าวๆเปลือง มีแต่ของดีๆ ทำไมไม่เก็บใว้กินเอง อีกหน่อยก็อดตายหลอก
ภรรยา : ก็เงียบไม่ได้พูดอะไร ใส่บาตรพระตามปกติ
แล้วอีกวันนึง ภรรยากำลังจะไปวัดเพื่อไปฟังเทศน์ฟังธรรม ที่วัด
ภรรยา : คุณค่ะคุณ ไปวัดกันใหม ไปฟังเทศน์ฟังธรรมซะบ้าง ได้มีปัญญา ได้บุญได้กุศล
สมามี : วู้ไม่ไปหลอก เสียเวลาป่าวๆ วันนี้ว่าจะไปตกปลา บ่อตกปลามาเปิดใหม่ น่าสนุกกว่าอีกไม่น่าเบื่อ
แล้วต่อมาอีกวัน มีงานเทศการทำบุญเอาของไปแจกเด็กๆกำพร้าผู้ยากไร้
ภรรยา : กำลังขนของ ใส่รถกระบะ เพื่อนำของไปแจกเด็กๆ โดยมีลูกๆมาช่วยกันขน
สามี : พอเห็นเข้าก็เกิดอารมณ์ฉุนเฉียว บอกกับภรรยาว่า - เอาไปแจกทำไม เปลือง ของบ้านเรากว่าจะหามาได้ต้องทำงานมาไม่รู้เท่าไหร่
นี่อยู่ดีๆจะเอาไปให้ใครไม่รู้ บ้าหรือป่าว อีกหน่อย อดตายไม่มีของใช้ของกินแล้วจะรู้มัวแต่เอาไปแจกให้ชาวบ้าน
ภรรยา : ได้ยินก็เฉยๆๆ ก็ให้ลูกๆๆขนของกันต่อไป
แล้วเวลาก็ผ่านไป 30 ปี สามีภรรยาคู่นี้ก็แก่ตัวลง สามีดันเป็นโรคมะเร็งโดย เพียง 2 เดือนก็ถึงแก่กรรม
เมื่อตายวิญญาณ ก็ออกจากร่าง ยมบาลก็พาไปสู่ขุมนรก เปิดบัญชีดู
ยมบาล : เจ้าผู้นี่ชาติที่แล้วทำความดี ชาตินี้เลยเกิดมาสุขสบายมีทรัพสมบัติมาก แต่ด้วยชาตินี้มีแต่ความโง่เขลา ไม่คิดทำบุญ ถือศิล ไม่รุ้จักทำบุญทำทาน ชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ตายมาชาตินี้ก็ไม่ได้มีบุญติดตัวมาเลย ผลของกรรมเจ้า ต้องตกนรกโดนทรมาน เกิดมาชาติหน้าเป็นคนพิการมีแต่โรคเพราะชอบฆ่าสัตว์ ไม่มีทรัพสมบัติใดๆ แม้แต่บ้านก็ไม่มี
สามีที่ตายแล้ว : ผมจะไม่มีอะไรได้ไง บ้านผมก็มี รถผมก็มี 3-4 คัน ทรัพย์สมบัติมีมากโข ทำไมตายไปผมกับไม่ได้อะไรสักอย่างเดียว ทำไม
ยมบาล : ก็เจ้าไม่รู้จักทำบุญสร้างกุศลแล้วเหตุใดของเหล่านั้นจะติดตัวเจ้ามาด้วยหละ ของที่เจ้ามีที่เจ้าเห็นล้วนเป็นสมบัติภายนอก ตายไปก็เอาอะไรมาไม่ได้สักอย่าง เจ้าลองดูนี่สิภรรยาเจ้าสิเป็นคนดี หมั่นรักษาศิลทำบุญสร้างกุศล ดูซะ ถ้าภรรยาเจ้าตายไปจะได้อะไรมาบ้าง
แล้วยมบาลก็เนรมิตรให้ดูบุญกุศลที่ภรรยาของสามีผู้ตายได้บำเพ็ญทำมา - สามีก็มองไป เห็นแสงสว่างเจิดจ้า มีของกินของใช้เพียบเต็มไปหมดประดับประดาไปด้วยเครื่องประดับนานาชนิด -ซึ่งสามีเห็นก็รู้สึกเสียใจภายหลังที่ตนตอนมีชีวิตอยู่ไม่รู้จักทำบุญสร้างกุศลใว้เลยตายไปก็ไม่มีอะไรติดตัวมา
ส่วนภรรยานั้นเมื่อตายไป ด้วยบุญกุศล ก็จะได้เกิดเป็นเทวดามีของประดับสวยงามอยู่อย่างมีความสุขบนสวรรค์เมื่อบุญหมดเศษบุญที่ติดตัวมา ก็จะได้ลงมาเกิดเป็นมนุษย์
ที่มีความพร้อมทั้งด้านปัญญา ทรัพสินเงินทอง
เพราะฉะนั้นเรามาทำความดี ทำบุญสร้างกุศล ก่อนที่เราจะตายกันเถอะครับ สาธุ
การมีสติ คือความรู้ผิดชอบดีชั่ว ในความไม่ประมาทในความตาย คนเราตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ก่อนตายมีสติ ละเว้นชั่ว สร้างแต่บุญ ความดีใว้เถอะครับ