กระดานสนทนาวัดบางพระ

หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 31 พ.ค. 2553, 08:30:21

หัวข้อ: ชีวิตที่ต้องดำเนินไป...
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 31 พ.ค. 2553, 08:30:21
ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง ชายขอบประเทศไทย
วันจันทร์ที่ ๓๑ เดือนพฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๓
                ห่างหายจากการเขียนบทความบทกวีมานานพอสมควร
เพราะว่ามีภาระกิจมากมายที่ต้องกระทำและบางครั้งต้องเดินทางไกล
วันเวลาล่วงเลยไป สังขารร่วงโรยไปตามกาลเวลา ร่างกายเหนื่อยล้ากับ
การเดินทางและการทำงาน ร่างกายสังขารของเรานี้เปรียบเหมือนเครื่องยนต์
ที่ผ่านการใช้งานมานานปี ย่อมมีการเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลา เครื่องไม่ฟิต
เหมือนตอนที่ออกมาใหม่ๆ ซึ่งต้องคอยดูแลรักษาและซ่อมบำรุงอยู่บ่อยครั้ง
เจ้าของเครื่องนั้นใจยังสู้เต็มร้อย แต่เครื่องยนต์มันไม่อำนวย มันก็เลยทำงานไม่ได้
" กายพร้อม ใจพร้อม " การทำงานนั้นก็ย่อมดำเนินไปได้ด้วยดี ไม่มีปัญหาติดขัด
           ชีวิตของสมณะนั้น มีกรอบ มีกฏ มีระเบียบปฏิบัติ มีข้อจำกัดในการกระทำ
ดำเนินชีวิตไปตามธรรมและวินัยที่บัญญัติไว้ในพระพุทธศาสนา และเป็นบุคคลสาธารณะ
อยู่ในสายตาของญาติโยมตลอดเวลา พร้อมที่จะถูกตรวจสอบถูกวิพากษ์วิจารณ์ได้ทุกเวลา
และพร้อมที่จะถูกขอความช่วยเหลือ เรียกใช้(นิมนต์)ได้ทุกเวลา โดยเหตุผลว่า"สงเคราะห์ญาติโยม"
ไม่มีวันหยุด เสาร์-อาทิตย์ หรือวันหยุดอื่นใด ทุกวันต้องเป็นไปตามภาระและหน้าที่ไม่เคยมีวันหยุด
ทั้งทางโลกและทางธรรมต้องดำเนินไปพร้อมกัน
          มีคนเคยพูดให้ได้ยินเสมอว่า " เป็นพระนั้นสบายที่สุด บ้านก็ไม่ต้องเช่า ขายก็ไม่ต้องซื้อ
กินของเขาแล้ว เขายังให้เงินอีก ได้กินแต่ของดีๆ กินก่อนคนอื่นเขา " ก็เลยย้อนถามเขาไปว่า "ทำไม
ไม่มาบวชเป็นพระบ้างละ จะได้สบาย" หรือถามเขาไปว่า "แล้วทำไมตอนบวชเป็นพระรีบสึกไปละ ทำไม
ไม่บวชอยู่ต่อละ " คนที่ไม่เคยบวชเรียนหรือบวชเรียนแล้วไม่ได้ประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนตาม
หลักของพระพุทธศาสนา จะมองว่าชีวิตของพระนั้นแสนสบาย ไม่มีภาระ ไม่มีปัญหา ก็เพราะว่าเขาเหล่านั้น
ไม่ได้ศึกษาและยังไม่เข้าใจในความเป็นพระในสมณะรูป จึงมองเพียงภาพภายนอกเท่านั้น ไม่ได้ศึกษาให้ถ่องแท้
จึงก่อให้เกิด วจีกรรมและมโนกรรมโดยไม่รู้ตัว
         คำโบราณท่านกล่าวไว้ว่า " สิบปากว่า ไม่เืท่าตาเห็น สิบตาเห็น ไม่เท่ามือคลำ สิบมือคลำ ไม่เท่าทำเอง "
ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น ต้องรู้ ต้องเห็น ต้องทำ มันจึงจะเข้าใจ ไม่ใช่คิดไป จินตนาการณ์ไป ว่ามันคงจะเป็นอย่างนั้น
มันคงจะเป็นอย่างนี้ โดยเอาความรู้สึกของตัวเราเองมาเป็นตัวตัดสิน ว่าสิ่งนั้นใช่หรือมิใช่ ถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง
ทุกสิ่งทุกอย่างต้องพิสูจน์ด้วยการกระทำด้วยตัวของเราเอง โดยการศึกษาค้นคว้าหาข้อมูลในสิ่งที่เราจะกระทำ
เสียก่อน แล้วตระเตรียมความพร้อมทั้งภายนอกและภายในให้ครบถ้วน แล้วจึงลงมือกระทำไปตามแนวทางที่ได้
ศึกษาค้นคว้ามา และเมื่อกระทำเต็มที่แล้ว จึงมาสรุปว่ามันเป็นอย่างไร ซึ่งในหลักของพระพุทธศาสนาท่านเรียกว่า
" ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวท " เพื่อให้เข้าใจซึ่งเหตุ ปัจจัยและผลที่ออกมา
         จึงขอฝากไว้ให้เป็นข้อคิดสะกิดเตือนใจแก่ท่านทั้งหลาย เพื่อไม่ให้เกิดความประมาทและผิดพลาดซึ่งจะก่อ
ให้เกิดเป็นบาปกรรม(กายกรรม ๓ วจีกรรม ๔ มโนกรรม ๓ )ในการที่จะวิพากษ์วิจารณ์พระหรือวิพากษฺ์วิจารณ์ศาสนา
ครูบาอาจารย์ท่านกล่าวสอนเสมอว่า " การเฝ้าเพ่งโทษติเตียนผู้อื่นนั้น เป็นการเพิ่มพูนกิเลสและบาปกรรมแก่ตนเอง "
จงรับเอาแต่สิ่งที่เป็นบุญ ส่วนที่เป็นบาปนั้นใครทำก็รับไป อย่าเข้าไปมีส่วนแบ่งในบาปนั้น แล้วใจของท่านก็จะเป็นสุข
                                เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
                                     รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๓ เวลา ๒๐.๓๐ น. ณ ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง ชายขอบประเทศไทย
หัวข้อ: ตอบ: ชีวิตที่ต้องดำเนินไป...
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ต้นน้ำ~ ที่ 31 พ.ค. 2553, 08:53:20
กราบนมัสการพระอาจารย์สำหรับคำสั่งสอนครับ

ช่วงนี้เข้าหน้าฝนแล้วพระอาจารย์ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ :054:
หัวข้อ: ตอบ: ชีวิตที่ต้องดำเนินไป...
เริ่มหัวข้อโดย: Chotipat ที่ 31 พ.ค. 2553, 09:06:32
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ :054: :054: :054:
หัวข้อ: ตอบ: ชีวิตที่ต้องดำเนินไป...
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ack01~ ที่ 31 พ.ค. 2553, 10:03:04
" การเฝ้าเพ่งโทษติเตียนผู้อื่นนั้น เป็นการเพิ่มพูนกิเลสและบาปกรรมแก่ตนเอง "


กรานมัสการพระอาจารย์ครับ ขอบพระคุณที่เมตตาสอนครับ


หัวข้อ: ตอบ: ชีวิตที่ต้องดำเนินไป...
เริ่มหัวข้อโดย: derbyrock ที่ 01 มิ.ย. 2553, 01:16:40
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ พักผ่อนบ้างน่ะครับ รักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ
หัวข้อ: ตอบ: ชีวิตที่ต้องดำเนินไป...
เริ่มหัวข้อโดย: auttanop ที่ 01 มิ.ย. 2553, 03:54:43
นมัสการหลวงพี่โด่ง
ไม่ได้เจอหลวงพี่เป็นเวลาหลายปีแล้ว วันก่อนได้ไปที่วัดถ้ำเสือเจอแต่หลวงกบ บอกว่าหลวงพี่โด่งเพิ่งไปอีสานเลยคลาดกันไป ติดตามงานเขียนของหลวงพี่ตลอดชอบอ่านมากประกอบกับเคยรู้จักกับหลวงพี่มาก่อนเลยยิ่งชอบเป็นพิเศษ นี่กะว่าจะนำบทกลอนธรรมะ หรือการดำเนินชีวิตที่หลวงพื่เขียนเป็นกลอนมาสกรีนลงเสื้อ ไม่รู้ว่าหลวงพี่จะอนุญาติหรือไม่
แล้วค่อยเขียนถึงหลวงพี่อีกนะครับ
นมัสการลาครับ
ปู กระบี่
หัวข้อ: ตอบ: ชีวิตที่ต้องดำเนินไป...
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 01 มิ.ย. 2553, 07:44:41
นมัสการหลวงพี่โด่ง
ไม่ได้เจอหลวงพี่เป็นเวลาหลายปีแล้ว วันก่อนได้ไปที่วัดถ้ำเสือเจอแต่หลวงกบ บอกว่าหลวงพี่โด่งเพิ่งไปอีสานเลยคลาดกันไป ติดตามงานเขียนของหลวงพี่ตลอดชอบอ่านมากประกอบกับเคยรู้จักกับหลวงพี่มาก่อนเลยยิ่งชอบเป็นพิเศษ นี่กะว่าจะนำบทกลอนธรรมะ หรือการดำเนินชีวิตที่หลวงพื่เขียนเป็นกลอนมาสกรีนลงเสื้อ ไม่รู้ว่าหลวงพี่จะอนุญาติหรือไม่
แล้วค่อยเขียนถึงหลวงพี่อีกนะครับ
นมัสการลาครับ
ปู กระบี่
เจริญพรจ๊ะ...
             ยินดีที่ได้ทราบข่าวคราวของน้องๆ และขอแจ้งข่าวให้ทราบถึงเรื่องงาน รวมพลคนราม-ทักษิณ
ที่เขาจะจัดกันที่สิชล ในวันที่ 19 มิถุนายนนี้ เพื่อหาทุนช่วยเหลือเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่งที่กำลังป่วยหนัก
ชุดของหลวงพี่จัดกันแล้วที่หลังราม ชุดที่จะจัดที่สิชลนั้น ทรงยศเขาเป็นแม่งานเป็นชุดของสมาชิกสายใต้
ถ้ามีเวลาว่างก็ขอเชิญไปร่วมงานกัน เรื่องบทกวีธรรมะนั้นไม่สงวนลิขสิทธิ์ สามารถนำไปเผยแผ่ได้เลยครับ
อนุญาตครับ  เผอิญช่วงนี้ไม่ค่อยจะมีเวลา(งานโยธามันมากและเดินทางบ่อย)จึงไม่ค่อยจะมีผลงานใหม่ๆออกมา
มีงานเขียนเก่าๆอยู่ประมาณหลายร้อยชิ้น ถ้าอยากจะเข้าไปดู เข้า Google พิมพ์คำว่า งานเขียนของ รวี สัจจะ
ก็สามารถจะเข้าไปหาอ่านได้ครับ  ขอเจริญพร..หลวงพี่โ่ด่ง (ปลัดโด่ง รามทักษิณ)
หัวข้อ: ตอบ: ชีวิตที่ต้องดำเนินไป...
เริ่มหัวข้อโดย: nayfertity ที่ 01 มิ.ย. 2553, 10:06:27
กราบนมัสการค่ะ
        หนูมีความประสงค์จะร่วมสนับสนุนทุน
เพื่อช่วยเหลือเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่งที่กำลัง
ป่วยหนักไม่ทราบว่าจะต้องทำอย่างไรบ้างคะ
                               กราบลาค่ะ
หัวข้อ: ตอบ: ชีวิตที่ต้องดำเนินไป...
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์โจรสลัด~ ที่ 02 มิ.ย. 2553, 12:34:31
นมัสการพระอาจารย์ครับ ...  :054: