:059:เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงปืนดัง....เลือดใหลหลั่ง ชโลมดิน
น้ำตา ก็ใหลริน....ชีวิตสิ้น พร้อมเสียงปืน
หวาดหวั่น ขวัญผวา...ยามหลับตา และยามตื่น
ระแวง ทุกค่ำคืน...กับเสียงปืน ในยะลา
ยะลา เคยสงบ...แต่ต้องพบ กับปัญหา
เหตุการณ์ ที่ผ่านมา...ชาวยะลา ทุกข์ระทม
ความโลภ ความไม่รู้...นำไปสู่ ความขื่นขม
ความคิด ที่โสมม...ค่านิยม ที่ผิดทาง
ความอยาก จะเป็นใหญ่...จึงทำไป ทุกทุกอย่าง
เข่นฆ่า และขัดขวาง...ตามแนวทาง ความรุนแรง
ต้องการ จะแบ่งแยก...ไทยจีนแขก ทุกหนแห่ง
เลือดไทย จึงใหลแดง...ความขัดแย้ง จึงตามมา
ศาสนา มาแอบอ้าง...แบ่งกันทาง ศาสนา
ความเชื่อ และศรัทธา...ถูกนำมา ปั่นหัวกัน
แผ่นดิน เคยสงบ...เพราะเคารพ สมานฉันท์
น้ำใจ มีให้กัน...ก็มาพลัน ไม่มั่นคง
เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงปืนดัง...อีกกี่ครั้ง ที่ล้มลง
เกิดจาก ความลุ่มหลง...ยะลาคง ต้องทุกข์ทน....
:054:อาลัยในชีวิตที่สิ้นไปในยะลา
ด้วยความปรารถนาดี
รวี สัจจะ
วจีพเนจร-คนรอนแรม
๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๒ เวลา ๐๘.๒๑ น. ณ ชายป่าห้วยขาแข้ง อุทัยธานี