กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 13 ก.ค. 2552, 10:48:06
-
:053:รู้เท่าทันการเกิดดับของสรรพสิ่งรอบกายมากขึ้น เห็นทุกข์เห็นภัยเห็นโทษ ของการเกิดดับมากขึ้น แต่ยังไม่ชัดเจน ยังมีความพึงพอใจในอารมณ์บางอย่างอยู่ ยังไม่ยอมรับความจริงของธรรมชาติในบางอย่าง
:060:ยกจิตขึ้นมาพิจารณาธรรมในมหาสติปัฏฐานมากขึ้นกว่าเดิม เพราะเมื่อก่อนนั้นเราพิจารณากายเสียเป็นส่วนใหญ่ การพิจารณาเรื่อง เวทนาความรู้สึก จิตความคิดนึก ธรรมะสภาวะของกายและจิต เมื่อมาได้คิดพิจารณาทำให้เกิดปัญญาเพิ่มขึ้น
:060:เย็นสบายเพราะกายระงับ จิตพิจารณาธรรม ทำความรู้ความเข้าใจให้ถูกต้อง เห็นทุกข์ เห็นภัย เห็นโทษ สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ของกามตัณหาชัดเจนขึ้น หลังจากเห็นการเกิดดับของสรรพสิ่ง พระไตรลักษณ์ก็ปรากฏขึ้นในจิต
:059:ควบคุมอารมณ์ความรู้สึกได้มากยิ่งขึ้น เป็นอานิสงค์ของการมีสติในฐานเวทนา ที่ได้กระทำมา พร้อมทั้งฐานจิตด้วย เห็นการพัฒนาทางจิต...ความรู้สึกนึกคิดจิตสำนึกแห่งคุณธรรมเพิ่มขึ้น ทำให้เกิดความศรัทธาปสาทะในการปฏิบัติเพิ่มขึ้นกว่าที่เป็นอยู่...ทุกอย่างเรียนรู้ด้วยการปฏิบัติ...เห็นได้ด้วยตนเองความเป็นปัจจัตตัง...รู้ได้เฉพาะตน...
:054:แด่การประพฤติปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนของพระศาสดาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า :059:
เชื่อมั่นและศรัทธาในหลักธรรม
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๔๗ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
-
ทุกอย่างเรียนรู้ด้วยการปฏิบัติ...เห็นได้ด้วยตนเองความเป็นปัจจัตตัง...รู้ได้เฉพาะตน...
กราบนมัสการพระอาจารย์ ขอบพระคุณสำหรับคำชี้แนะครับ