กระดานสนทนาวัดบางพระ

หมวด มิตรไมตรี => รวมสมาชิก (มิตรไมตรี) => ข้อความที่เริ่มโดย: ~เสน่ห์โจรสลัด~ ที่ 27 ก.ค. 2552, 08:32:46

หัวข้อ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์โจรสลัด~ ที่ 27 ก.ค. 2552, 08:32:46
(http://img182.imageshack.us/img182/6598/10981463889042.jpg)

เสรีภาพแห่งการให้อภัย
วันนี้รู้สึกอารมณ์บ่จอย...หงุดหงิดกับคำพูดบางคำของคนบางคน
ขนาดบอกว่าเป็นคนมองโลกในแง่ดีนะเนี่ย
บางครั้งที่มีคนใช้วจีกรรมทำให้เราไม่สบายใจ
จะพยายามใช้ทางพระเข้าข่ม...นึกไว้เสมอว่า
คนทุกคนในโลกนี้เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
แต่วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ สงสัยเป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงมาก
กลางคืนเย็นจัด กลางวันร้อนจัด (โทษอากาศไว้ก่อน)
พอได้ยินถ้อยคำที่มากระทบกระเทือนเรา
เห็นช้างเท่าหมูเลย...
รู้สึกทันทีว่าฮึ่ม... (แต่ไม่แฮ่)...ต้องโต้ตอบบ้าง
ก็พูดกลับไปนิดหน่อยพอประมาณ
พูดไปแล้วมาคิดทบทวนตัวเองตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองน่าเกลียดจังเลย
ทำไมไม่คุมสติตัวเองให้อยู่
กลับถึงบ้านเลยค้นหาหนังสืออ่านเตือนสติตัวเอง

ได้หนังสือชื่อ "เสรีภาพแห่งการให้อภัย"
The Freedom of Forgiveness
เขียนโดย เดวิด อ๊อกเบิร์กเกอร์ (David Augsburger)
แปลโดย มณฑาทิพย์ วัฒนวงศ์

ทำไมฉันต้องให้อภัย ?
...พวกเราส่วนมากมักจะติดอยู่ที่จุดนี้ และถามว่า
"ทำไม ๆ ทำไม ถึงต้องให้อภัย?
...ทำไมคนที่ทำผิดด่อฉันไม่ต้องชดใช้ค่าความผิดของเขาก่อนเล่า?
.........................................................
...ถ้ามีการตัดสินความเกี่ยวกับเรื่องนี้ตามธรรมชาติ
ก็หมายความว่าจะต้องมีใครสักคนเป็นผู้ชำระชดใช้
...การให้อภัยดูจะเป็นเรื่องง่ายเกินไป
ควรจะเป็นตาแทนตา โลหิตชดใช้ด้วยโลหิตมากกว่า
...ใช่ คุณอาจต้องการฟันแทนฟันในการตอบแทนหรือแก้แค้น
แต่จะเรียกร้องอะไรเป็นค่าชดใช้..........................
...แล้วการแก้แค้นล่ะ?
ถ้าคุณไม่อาจจะได้รับการชดใช้ที่เหมาะสมจากศัตรู
อย่างน้อยคุณก็อาจจะล้างแค้นได้
โดยการกระทำกลับต่อเขาเหมือนที่เขาได้กระทำต่อคุณ
...การกระทำเช่นนี้ก็เท่ากับว่าคุณได้กระทำตัวเอง
ให้ตกต่ำลงไปเท่าเทียมกับศัตรูของคุณ
มึคำกล่าวไว้ว่า "การทำร้ายจะทำให้คุณอยู่ต่ำกว่าศัตรูของคุณ
การผูกพยาบาทจะทำให้คุณเท่าเทียมกับศัตรูของคุณ
แต่การให้อภัยจะยกคุณขึ้นเหนือทั้งหมด"

การให้อภัย การลืมเลือนและการปล่อยให้ผ่านไป
นักศาสนศาสตร์ชื่อ แฟรงค์ สแต็ค ได้เขียนถึงการให้อภ้ยที่แท้จริง ดังนี้
...การให้อภัยและการลืมนั้นเกี่ยวข้องกัน
แต่การให้อภัยนั้นต้องมาก่อนการลืม
ในการให้อภัย ผู้นั้นจะต้องย้อนคิดถึงความเจ็บปวดความสะเทือนใจ
และการอยุติธรรมที่ได้กระทำไปแล้วก่อน
...ส่วนการลืมเป็นการละเลยไม่สนใจว่าฝ่ายตรงข้ามทำร้ายอะไรเรา
โดยการขับไล่ความรู้สึกที่ว่ามีผู้กระทำผิดต่อเรา..................
การลืมนั้นเป็นแง่ลบและเป็นการนิ่งเฉย
การให้อภัยเป็นแง่บวกและเป็นการสร้างสรรค์
ก่อนที่ผู้ใดจะสามารถให้อภัยและลืมได้
ผู้กระทำให้ขุ่นเคืองและผู้ถูกกระทำต้องรำลึกร่วมกัน
คิดถึงการกระทำผิดที่ได้กระทำไปร่วมกัน
จบสิ้นความรู้สึกนั้นร่วมกัน เสริมสร้างพันธมิตรใหม่ร่วมกัน
และลืมเลือนทุกสิ่งที่ผ่านมาด้วยกัน
การทบทวนความจำ การเสริมสร้างใหม่
การให้อภัยและการลืมล้วนแต่จะช่วยให้เราได้เพื่อนอีกคนหนึ่งกลับมา
..........................................................
การลืมเป็นผลลัพธ์ที่เกิดจากการให้อภัยอย่างสมบูรณ์
การลืมไม่ใช่ขั้นตอนแรกของการให้อภัย
มันเป็นขั้นตอนสุดท้าย

ผมคิดว่าการให้อภัยเป็นสิ่งที่ดีงามเสมอแรงมาเบาไป ลดความแรงลงกันเสียบ้าง

ไม่ต้องแข็งขันกับคนอื่นแข็งขันกับตัวเอง พิสูจใจตัวเองว่าการให้อภัยคืออะไร

ดีที่สุดครับ ปรับตัวยอมรับและปล่อยวาง ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ ...  :089:

ขอขอบคุณคุณ yawaiam กับข้อความดังกล่าวด้วยนะครับ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: derbyrock ที่ 27 ก.ค. 2552, 09:12:40
เรามาร่วมให้อภัยโดยพร้อมเพรียงกันดีกว่าครับ :090: :090: :090:
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: job@love ที่ 27 ก.ค. 2552, 09:25:07
คนในแว็ปนี้โกรธง่ายหายเร็ว

พร้อมที่จะให้อภัยหรือลืมเลือนในบางสิ่ง

แต่ไม่รู้ว่าจะมีการปรับตัวให้เข้ากับสังคมนี้ได้แค่ไหน

 :089: :089: :089:

หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ทราย บางเลน ที่ 27 ก.ค. 2552, 09:41:35
...สอ..บอ..มอ.. :077:

หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: หมาน เเอ็งเจิ้ล ที่ 27 ก.ค. 2552, 10:52:33
:095: :095:โกรธคือ โง่ โมโหคือ บ้า :095: :095:
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: PeAwPeed ที่ 27 ก.ค. 2552, 11:06:01
ดีนะ ที่ไม่ต้อง ให้อภัย และ ลืมเลือน  

เพราะ ไม่เคยมี ใคร มาทำให้มี ความรู้สึก ว่า ถูกกระทำ
และ ไม่เป็น ผู้กระทำ ที่เริ่มก่อน

แค่ ลมที่พัดผ่าน...ตามจังหวะชีวิต...

ขอบคุณ ท่านโจรสลัด ที่นำ The Freedom of Forgiveness มาให้อ่านนะคะ  
 :089:
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ~@เสน่ห์เอ็ม@~ ที่ 27 ก.ค. 2552, 11:33:10
ขอบคุณเพื่อนโจมาก ครับ ....การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้าบุคคลที่ถูกให้อภัยกับทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผิดแล้วผิดอีก เราก็ต้องปล่อยไปเถิด
อย่าไปยุ่งจะดีกว่า ครับ สาธุ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: •••--สายัณ--••• ที่ 27 ก.ค. 2552, 11:46:54
สักเสือ อารมณ์ร้อน ให้อภัยด้วยการไปให้ทาน ให้อาหารปลาริมแม่น้ำเย็นๆ สบาย :005:
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: schoolbus ที่ 27 ก.ค. 2552, 12:18:46
เป็นบางตอนในกระทู้ที่ทำการก๊อปปี้มา"แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ทุกอย่างน่าจะเป็นไปโดยอย่างที่สุภาพชนเขาทำกันเป็นสากล คงไม่มีสถาบันไหนหรอกครับที่ศิษย์รุ่นน้องจะมาคะนองปากอย่างที่พวกคุณทำกันแม้แต่สถาบันอย่างปทุมวันหรืออุเทนถวาย เพราะถ้าสถาบันใดที่มีศิษย์รุ่นน้องที่มีพฤติกรรมแบบนั้น ผมบอกได้คำเดียวว่าสถาบันนั้นคงต้องพินาศในที่สุด" :075: :075:
ก็พอจะทำใจหละครับ กับการให้อภัย แต่พอดีเมื่อกี่ไปอ่านกระทู้หนึ่งเห็นพาดพิงไปถึงสถาบันศึกษานึงเป็นสถาบันที่ผมเคารพมากสถาบันหนึ่ง(ศิษย์เก่า)มันทำให้รู้สึกแปลกๆอย่างไรไม่รู้ แต่ก็อโหสิครับ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: พุงโต ที่ 27 ก.ค. 2552, 12:56:25
การให้อภัยเป็นสิ่งดีครับ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: TUM ที่ 27 ก.ค. 2552, 02:18:12
   รักกันสามัคคีกัน อย่างได้ทะเลาะกันครับ ใช้คำสุภาพชนต่อ
ผู้หลักผู้ใหญ่ครับ บางคนในเว็บผมยัง ไม่เคยเห็นหน้า
ไม่รู้ว่าอะไรอายุเท่าไร บ้านอยู่ไหน ผมยังเรียกเค้าว่า นาย/พี่/คุณ/ท่าน เลยครับ

ใช้ถูกต้องแล้วครับ การให้อภัย เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในตัวของการให้อภัยอยู่แล้ว

-ให้อภัยตัวเอง(ให้โดยการไม่คิดไปทำร้ายผู้อื่น ให้เพื่อไม่หวังสิ่งตอบแทนครับ)
-ให้อภัยผู้อื่น(คงไม่ต้องบอกนะครับ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ รู้กันอยู่แล้วว่าทำอย่างไร)

โลกนี้จะสวยงามแล้วน่าอยู่เยะเลยครับ เป็นกำลังใจให้ เสมอ.... :089:
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: derbyrock ที่ 27 ก.ค. 2552, 05:23:27
เป็นบางตอนในกระทู้ที่ทำการก๊อปปี้มา"แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ทุกอย่างน่าจะเป็นไปโดยอย่างที่สุภาพชนเขาทำกันเป็นสากล คงไม่มีสถาบันไหนหรอกครับที่ศิษย์รุ่นน้องจะมาคะนองปากอย่างที่พวกคุณทำกันแม้แต่สถาบันอย่างปทุมวันหรืออุเทนถวาย เพราะถ้าสถาบันใดที่มีศิษย์รุ่นน้องที่มีพฤติกรรมแบบนั้น ผมบอกได้คำเดียวว่าสถาบันนั้นคงต้องพินาศในที่สุด" :075: :075:
ก็พอจะทำใจหละครับ กับการให้อภัย แต่พอดีเมื่อกี่ไปอ่านกระทู้หนึ่งเห็นพาดพิงไปถึงสถาบันศึกษานึงเป็นสถาบันที่ผมเคารพมากสถาบันหนึ่ง(ศิษย์เก่า)มันทำให้รู้สึกแปลกๆอย่างไรไม่รู้ แต่ก็อโหสิครับ
รู้สึกเห็นใจครับ ขนาดผมไม่ได้จบสถาบันของคุณ แต่ก็คิดว่าใกล้ชิดกันในฐานะจตุรมิตรด้วยกัน เท่าที่ผมเห็นเด็กรั้วชมพูฟ้ามีแต่ลูกผู้ชายน่ะครับ เพราะเพลงนี้ที่ผมได้ยินทุกครั้งมันแสดงได้ถึงความเป็นสุภาพบุรุษครับ
สีงามอร่ามหรูชมพู - ฟ้า งามยั่วยวนชวนประชาให้เห็นเด่น
งามจริงยิ่งเห็นเป็นโชคชัย  เรานี้ควรสงวนเกียรติ
ใครหยามเหยียดไม่ยอมให้ เรามุ่งหวังกำลังใจ 
เชียร์เอาชัยไม่ไหวหวั่น เพื่อพวกเราเหล่านักเรียน.........
ใจมั่นคงซื่อตรงองอาจ  ไม่ยอมขลาดหวาดผู้ใด  
ปล.ผมละชื่อโรงเรียนไว้ในฐานที่เข้าใจกันน่ะครับ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: mawin_14 ที่ 27 ก.ค. 2552, 07:48:00
คำว่าให้อภัย ผมมีติดตัวและพกพาไว้เต็มกระเป๋า ไปที่ไหนไม่เคยลืมที่จหยิบมันขึ้นมาใช้ หากแต่วันนี้ผมจะหยิบมันวางไว้ในบอร์ดนี้ด้วยคนครับ  :017:
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ต้นน้ำ~ ที่ 27 ก.ค. 2552, 07:53:58
ขอบคุณเพื่อนโจนะครับ การให้อภัยเป็นสิ่งดีครับ ขอบคุณที่นำบทความมาเตือนสติกันนะครับ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: salawit_sangsanit ที่ 27 ก.ค. 2552, 08:10:08
การให้อภัยคือการมองดูตัวคือต้องแก้ไขที่ตัวเองก่อน

ทัศนคติที่มีต่อตนเองและผู้อื่น

I?m OK, You?re not OK.
I?m not OK, You?re OK.
I?m not OK, You?re not  OK.
I?m OK, You?re OK.
รักกันสามัคคีกัน อย่าได้ทะเลาะกันครับ ใช้คำสุภาพชน
ขอบคุณครับ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 27 ก.ค. 2552, 08:17:37
 :054:อนุโมทนากับจิตอันเป็นกุศลของบรรดาท่านสมาชิกทั้งหลาย ที่ได้แสดงออกมา...ดังเพลงที่ได้ยินมาว่า...
""ให้มันแล้ว แล้วไป....."" เหมือนรอยเท้าบนผืนทราย ที่ย่อมจางหายไปในยามน้ำขึ้น  ""ไม่เหลืออะไรเลย""
และย่อมเกิดขึ้นมาใหม่หลังจากน้ำลดเมื่อคนมาเดินย่ำ...รอยเก่าหายไป รอยใหม่แทน เป็นอย่างนี้เรื่อยไป..
ตราบใดที่ยังมีมนุษย์ ผู้ก้าวเหยียบฝากรอยเท้าบนผืนทราย และคนผู้เข้าไปเห็นรอยเท้านั้น..เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป...
ทั้งผู้ที่เหยียบคนแรกและคนที่เข้าไปดู ต่างก็ฝากรอยเท้าไว้บนผืนทราย......
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ack01~ ที่ 27 ก.ค. 2552, 08:43:04
กราบนมัสการขอบพระคุณพระอาจารย์ที่เมตตาสอนครับ...

...ขอบคุณท่านโจรสลัดกับกระทุ้ ดีๆด้วยครับ... :016:




...บางครั้งการเผชิญหน้าแบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน มันก็มีแต่จะทำให้เกิดความรุนแรงขึ้นทุกขณะ...


.... การปล่อยวางบ้าง การให้อภัยกันบ้าง การหันหน้าเข้าพูดจาปรับความเข้าใจกันบ้าง...

....ก็น่าจะเป็นการดีกว่า การเผชิญหน้ากันอย่างรุนแรง....


หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ۞เณรน้อยเส้าหลิน۞ ที่ 27 ก.ค. 2552, 09:13:00
กราบนมัสการหลวงอาที่เมตตาครับ

ขอบคุณท่านโจรสลัดสำหรับบทความที่เป็นประโยชน์อย่างมากครับ

การให้อภัย ผู้ให้และผู้ถูกให้ต่างมีความสุขด้วยกันทั้งสิ้นครับ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ณ.อยุธยา ที่ 27 ก.ค. 2552, 10:42:52
คำว่า ให้อภัย สะกดไม่อยากลอกครับ :015: :015:
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ต้นน้ำ~ ที่ 27 ก.ค. 2552, 10:47:04
คำว่า ให้อภัย สะกดไม่อยากลอกครับ :015: :015:

แต่ภาษาไทยน้องก็สะกดให้ถูกใช้ให้ถูกหน่อยนะครับ หรอก ไม่ใช่ ลอก ครับ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวเล็ก ที่ 27 ก.ค. 2552, 11:37:56
 02;คำว่าให้อภัย  เป็นคำที่วิเศษสุดของมนุษยชาติ

ชนใดไม่รู้จักให้อภัย  ชนนั้นไร้วัฒนธรรม:002:
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: suwatchai ที่ 28 ก.ค. 2552, 12:19:56
เป็นบางตอนในกระทู้ที่ทำการก๊อปปี้มา"แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ทุกอย่างน่าจะเป็นไปโดยอย่างที่สุภาพชนเขาทำกันเป็นสากล คงไม่มีสถาบันไหนหรอกครับที่ศิษย์รุ่นน้องจะมาคะนองปากอย่างที่พวกคุณทำกันแม้แต่สถาบันอย่างปทุมวันหรืออุเทนถวาย เพราะถ้าสถาบันใดที่มีศิษย์รุ่นน้องที่มีพฤติกรรมแบบนั้น ผมบอกได้คำเดียวว่าสถาบันนั้นคงต้องพินาศในที่สุด" :075: :075:
ก็พอจะทำใจหละครับ กับการให้อภัย แต่พอดีเมื่อกี่ไปอ่านกระทู้หนึ่งเห็นพาดพิงไปถึงสถาบันศึกษานึงเป็นสถาบันที่ผมเคารพมากสถาบันหนึ่ง(ศิษย์เก่า)มันทำให้รู้สึกแปลกๆอย่างไรไม่รู้ แต่ก็อโหสิครับ
รู้สึกเห็นใจครับ ขนาดผมไม่ได้จบสถาบันของคุณ แต่ก็คิดว่าใกล้ชิดกันในฐานะจตุรมิตรด้วยกัน เท่าที่ผมเห็นเด็กรั้วชมพูฟ้ามีแต่ลูกผู้ชายน่ะครับ เพราะเพลงนี้ที่ผมได้ยินทุกครั้งมันแสดงได้ถึงความเป็นสุภาพบุรุษครับ
สีงามอร่ามหรูชมพู - ฟ้า งามยั่วยวนชวนประชาให้เห็นเด่น
งามจริงยิ่งเห็นเป็นโชคชัย  เรานี้ควรสงวนเกียรติ
ใครหยามเหยียดไม่ยอมให้ เรามุ่งหวังกำลังใจ 
เชียร์เอาชัยไม่ไหวหวั่น เพื่อพวกเราเหล่านักเรียน.........
ใจมั่นคงซื่อตรงองอาจ  ไม่ยอมขลาดหวาดผู้ใด  
ปล.ผมละชื่อโรงเรียนไว้ในฐานที่เข้าใจกันน่ะครับ

  ถูกต้องแล้วครับ เด็กรั้วชมพูฟ้ามีแต่ " ลูกผู้ชาย " ครับ    
    กล้าคิด กล้าตัดสินใจ กล้าพูด กล้าทำอย่างตรงไปตรงมา ไม่ใช่ประเภทมือถือสาก ปากถือศีล ปากให้อภัย ใจคิดทำลาย สถาบันเขาถึงได้ดำรงอยู่ได้มาเป็นร้อยปี ที่สำคัญการให้เกียรติในความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง เขายึดถือปฏิบัติมาอย่างเหนียวแน่นเท่ากับอายุสถาบัน ศิษย์แต่ละรุ่นที่ออกมาก็ล้วนสร้างคูณประโยชน์ให้กับแผ่นดินนับไม่ถ้วน ได้สนองฝ่าละอองธุลีพระบาท เป็นถึงนายกรัฐมนตรี เป็นเอคอัคราชทูต ตลอดจนเป็นท่านประธานองคมนตรีคนปัจจุบันที่สร้างคุณประโยชน์กับประเทศมาจนถึงวันนี้
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์โจรสลัด~ ที่ 28 ก.ค. 2552, 01:47:02
ไม่ว่าสถาบันไหนก็เป็นคนไทยด้วยกันเกิดใต้ธงแถบแดงขาวน้ำเงินด้วยกันทั้งสิ้น

การให้อภัยกัน เป็นสิ่งดีงามดีควร หากวันไหนทุกข์ยากก็จะได้ถึ่งพาอาศัยกันได้

ถึงเราจะไม่มีมิตรเราก็ไม่มีศัตรูอย่างน้อยๆไม่ใช่ระดับประเทศแต่เราก็เป็นศิษย์

หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ อยู่ภายใต้รั้ววัดทั้งสิ้น ขอให้เจริญ  ...  :089:
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ack01~ ที่ 28 ก.ค. 2552, 08:22:55
ไม่ว่า จะเป็นหญิงหรือชาย ไม่ว่าจะเด็กหรือสูงอายุ 

ไม่ว่าสถาบันใด ไม่ว่าจะเกิดภาคใด ไม่ว่าจะเป็นคนเชื่อชาติใด ภาษาใด



....พวกเราทุกคนคือศิษย์หลวงปู่เปิ่นครับ....




...ข้าวสารไม่ว่าจะพันธุ์ใด สีอะไร มือนำมาหุงรวมกันแล้ว มันก็คือข้าวหม้อเดียวกันครับ...
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: derbyrock ที่ 28 ก.ค. 2552, 08:31:30
เป็นบางตอนในกระทู้ที่ทำการก๊อปปี้มา"แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ทุกอย่างน่าจะเป็นไปโดยอย่างที่สุภาพชนเขาทำกันเป็นสากล คงไม่มีสถาบันไหนหรอกครับที่ศิษย์รุ่นน้องจะมาคะนองปากอย่างที่พวกคุณทำกันแม้แต่สถาบันอย่างปทุมวันหรืออุเทนถวาย เพราะถ้าสถาบันใดที่มีศิษย์รุ่นน้องที่มีพฤติกรรมแบบนั้น ผมบอกได้คำเดียวว่าสถาบันนั้นคงต้องพินาศในที่สุด" :075: :075:
ก็พอจะทำใจหละครับ กับการให้อภัย แต่พอดีเมื่อกี่ไปอ่านกระทู้หนึ่งเห็นพาดพิงไปถึงสถาบันศึกษานึงเป็นสถาบันที่ผมเคารพมากสถาบันหนึ่ง(ศิษย์เก่า)มันทำให้รู้สึกแปลกๆอย่างไรไม่รู้ แต่ก็อโหสิครับ
รู้สึกเห็นใจครับ ขนาดผมไม่ได้จบสถาบันของคุณ แต่ก็คิดว่าใกล้ชิดกันในฐานะจตุรมิตรด้วยกัน เท่าที่ผมเห็นเด็กรั้วชมพูฟ้ามีแต่ลูกผู้ชายน่ะครับ เพราะเพลงนี้ที่ผมได้ยินทุกครั้งมันแสดงได้ถึงความเป็นสุภาพบุรุษครับ
สีงามอร่ามหรูชมพู - ฟ้า งามยั่วยวนชวนประชาให้เห็นเด่น
งามจริงยิ่งเห็นเป็นโชคชัย  เรานี้ควรสงวนเกียรติ
ใครหยามเหยียดไม่ยอมให้ เรามุ่งหวังกำลังใจ  
เชียร์เอาชัยไม่ไหวหวั่น เพื่อพวกเราเหล่านักเรียน.........
ใจมั่นคงซื่อตรงองอาจ  ไม่ยอมขลาดหวาดผู้ใด  
ปล.ผมละชื่อโรงเรียนไว้ในฐานที่เข้าใจกันน่ะครับ

 ถูกต้องแล้วครับ เด็กรั้วชมพูฟ้ามีแต่ " ลูกผู้ชาย " ครับ   
   กล้าคิด กล้าตัดสินใจ กล้าพูด กล้าทำอย่างตรงไปตรงมา ไม่ใช่ประเภทมือถือสาก ปากถือศีล ปากให้อภัย ใจคิดทำลาย สถาบันเขาถึงได้ดำรงอยู่ได้มาเป็นร้อยปี ที่สำคัญการให้เกียรติในความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง เขายึดถือปฏิบัติมาอย่างเหนียวแน่นเท่ากับอายุสถาบัน ศิษย์แต่ละรุ่นที่ออกมาก็ล้วนสร้างคูณประโยชน์ให้กับแผ่นดินนับไม่ถ้วน ได้สนองฝ่าละอองธุลีพระบาท เป็นถึงนายกรัฐมนตรี เป็นเอคอัคราชทูต ตลอดจนเป็นท่านประธานองคมนตรีคนปัจจุบันที่สร้างคุณประโยชน์กับประเทศมาจนถึงวันนี้
ผมเห็นด้วยกับคุณที่เขียนมาทั้งหมด และอยากให้คุณนำความคิดนี้มาปฎิบัติกับสังคมเว๊บบอร์ดวัดบางพระน่ะครับ โดยเฉพาะประเด็นที่คุณว่ามาเรื่องให้เกียรติในความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง ถ้าคุณเขียนประโยคนี้มาคุณคงเข้าใจคำว่าSPIRITเป็นอย่างดี ผมอยากให้คุณแสดงออกถึงSPIRITของคุณต่อเว๊บบอร์ดวัดบางพระด้วยครับ และที่สำคัญนอกจากการให้เกียรติต่อพี่น้องแล้ว การเคารพครูอาจารย์เป็นสิ่งสำคัญที่สุด เพราะพวกเราที่นี้มีความเคารพต่อครูบาอาจารย์ทุกท่านน่ะครับ สุดท้ายอยากจะบอกว่า พวกเราทุกคนคือศิษย์หลวงพ่อเปิ่นครับ...
ปล.แล้วเจอกันเดือนพย. จตุรมิตรสามัคคี น่ะครับ

จตุรมิตรสามัคคีดีเด่น จตุรมิตรนั้นเป็นสายใย
ยึดดวงใจให้เราสี่พี่น้องต่างปองรักกัน
จิตใจนั้นของเราเป็นเลิศ สุดประเสริฐเพราะความสามัคคี
มิตรและไมตรีเราทั้งสี่นี้มาร่วมกัน สวนกุหลาบฯ เทพศิรินทร์จำให้มั่น
อัสสัมชัญ กรุงเทพคริสเตียนร่วมเพียรจัดหา
เกียรติยศชื่อเสียงก้องลือชา ซึ้งในคุณค่าคำว่า สามัคคี
จตุรมิตรสามัคคีดีเลิศ ช่วยชูเชิดบรรเจิดเกรียงไกร
รักดังดวงใจ จรรโลงให้คงอยู่ชั่วนิรันคร์
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: จูล่ง ที่ 28 ก.ค. 2552, 08:45:58
ผมต้องบอกก่อนนะคับว่า...ผมไม่ได้อ่านข้อความที่คุณ  suwatchai  โพสท์ก่อนหน้านั้น เลยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุดีพอ

แต่อยากให้ทุกท่านจบเรื่องราวความแตกแยกนี้เถอะคับ...ถ้าทุกคนคิดว่าการโพสท์ความเห็นที่ต่างออกไป จะเป็นการมองดูตัวเรา และรับรู้ว่าปัจจุบันสังคมภายนอกเค้ามองเราอย่างไร น่าจะเป็นการคิดบวกคับ

ขอบคุณคับ...


 

หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: lilFaigHlil ที่ 29 ก.ค. 2552, 12:48:34
ผมพึ่งสมัครเป็นสมาชิกเว็บไซต์นี้ไม่ถึงชั่วโมง

ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุดีพอ

แต่ รู้ว่า การให้อภัย เป็นสิ่งที่ดี น่ายกยกย่องครับ

ดังนั้น คนที่ให้ อภัย คือคนที่น่ายกย่อง

คนที่ทำให้ผู้อื่นขุ่นมัว ทั้ง กาย วาจา ใจ แล้วรู้จักปรับปรุง แก้ไข

ล้วนเป็นคนน่ายกย่องเช่นกัน

....ถ้าพูดอะไร ผิดพลาดจากประเด็นไป ก็ ขออภัยนะครับ
หัวข้อ: ตอบ: เสรีภาพแห่งการให้อภัย
เริ่มหัวข้อโดย: tor.20 ที่ 29 ก.ค. 2552, 01:18:28
ผมพึ่งสมัครเป็นสมาชิกเว็บไซต์นี้ไม่ถึงชั่วโมง

ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุดีพอ

แต่ รู้ว่า การให้อภัย เป็นสิ่งที่ดี น่ายกยกย่องครับ


ดังนั้น คนที่ให้ อภัย คือคนที่น่ายกย่อง

คนที่ทำให้ผู้อื่นขุ่นมัว ทั้ง กาย วาจา ใจ แล้วรู้จักปรับปรุง แก้ไข

ล้วนเป็นคนน่ายกย่องเช่นกัน

....ถ้าพูดอะไร ผิดพลาดจากประเด็นไป ก็ ขออภัยนะครับ
ยินดีต้อนรับสู่เวปที่แสนจะเป็นกันเอง ถึงแม้บางครั้งจะดุเดือดบ้างแต่ก็แฝงไปด้วยความหวานแหว๋วและมิตรภาพ ใช่ไหมครับพี่น้องงงงงงง!
                             :114: :114: :114: :090:                               ..............ลุงต้อ ครับ.. :068: