กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 02 ส.ค. 2552, 08:26:46
-
ยามมาให้เขาดีใจ.....
ยามจากไปให้เขาคิดถึง....
ดูอาการคนป่วยสั่งตัวยาสมุนไพร
เพื่อนำมาต้มเป็นน้ำอาบให้คนป่วย
เพื่อฃ่วยให้ระบบเลือดลมในร่างกายไหลเวียนได้สะดวก
แนะนำการรักษาพยาบาลให้กับผู้ดูแลจนเป็นที่เข้าใจ
รับญาติโยมที่รู้ข่าวแล้วมากราบเยี่ยมตลอดวัน
จนกระทั่งเย็นจึงลงไปรักษาคนป่วยอีกรอบ
เสร็จแล้วจึงเดินทางต่อไปวัดบางพระ นครชัยศรี
พยายามรักษาสติอยู่ตลอดเวลา เพื่อรับกับสถานการณ์
ทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นเฉพาะหน้า
เพราะความประมาณนั้นเป็นหนทางสู่ความตาย
ความตายไม่ใช่เรื่องน่ากลัว...แต่ไม่ควรตายโดยขาดสติ
และตายโดยความประมาทขาดสติเป็นเรื่องที่ไม่ควรบังเกิด
สำหรับผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลาย.....
เจริญสติ พิจาณาธรรม ตามกาล ตามเวลาและสถานที่
พยายามรักษาจิตให้เป็นกุศลอยู่ตลอดเวลา เท่าที่จะทำได้
ยามมาจงมาอย่างมีน้ำใจ....
ยามที่จากไปทำเหมือนไร้ไมตรี....
คือต้องต้องตัดใจ อย่าไปอาลัยอาวรณ์ พิไรรำพัน
เมื่อเสร็จภาระกิจ...จิตควรคิดถึงสิ่งใหม่
เพราะยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกมากมาย..ให้เราต้องใช้สติปัญญา
การอาลัยอาวรณ์ต่อการจากลา จึงเป็นเรื่องไร้ค่าและไร้ประโยชน์
ทำให้จิตเราหงอยเหงาและเศร้าหมอง หมดกำลัง
ฉะนั้นในการจากลา จึงเหมือนไร้ไมตรี แต่ยังมีน้ำใจ
อยู่ภายใน แต่ไม่ได้แสดงออก....
:054:ยามมาให้เขาดีใจ...ยามจากไปให้เขาคิดถึง :054:
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๘.๒๖ น. ณ กุฏิทรงไทยชายน้ำนครชัยศรี วัดบางพระ นครปฐม
-
:054: :054: :054: ขอบพระคุณ หลวงพี่ ด้วยครับ ได้ความรุ้อย่างได้ ความรู้ที่นำไปใช้ชีวิตประจำวันได้ด้วยครับ ขอกราบนนมัสการ ถึงจะเป็นคนพูดก็ฮะ แต่ในใจได้กราบขอบพระคุณอยู่เสมอครับ
-
จากไปเหมือนไร้ไมตรี ลูกยังคงทำไม่ได้ การตัดใจ ไร้อาลัยอาวรณ์ พิไรรำพัน เป็นเรื่องยากยิ่ง :070:
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ เมื่อวานผมก็ได้ไปวัดบางพระครับ ไปกราบหลวงพี่นรินทร์และได้รับเมตตาสักจากหลวงพี่แป๊ว เมื่อวานได้สนทนากับหลวงพี่นริทร์ ขอกราบขอบพระคุณหลวงพี่นรินทร์ที่สั่งสอน ให้ข้อคิดในการดำเนินชีวิตหลายอย่าง ได้อ่านว่าก็จะท่านเดินทางไปวัดบางพระ เสียดายที่ไม่มีโอกาศเจอพระอาจารย์ครับ
-
กราบนมัสการหลวงพี่ ครับ
ขอบพระคุณมากครับ :054: :054: :054: