กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 02 ธ.ค. 2552, 06:06:38
-
25 กรกฏาคม 2545
บ่อน้ำทิพย์เจริญธรรม บ้านห้วยกล้วย ภูเก้ายอด แม่ฮ่องสอน
เมื่อวานเป็นวันพระ วันอาสาฬหบูชา ไม่ต้องออกไปบิณฑบาตรเพราะญาติโยมมาทำบุญกันที่สถานที่ปฏิบัติธรรม
ญาติโยมมารวมกันเวลาประมาณ 07.00 น. ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงและเด็กนักเรียน เพราะพวกผู้ชายนั้นไม่ได้มา
เพราะว่าต้องออกไปเฝ้าไร่ ซึ่งจะอยู่ห่างจากหมู่บ้านออกไปพอประมาณ เพื่อป้องกันสัตว์ป่าคือหมูป่าและลิงมาทำลาย
พวกผู้ชายจึงต้องออกไปนอนเฝ้าไร่กันเกือบทุกคน จึงเหลือเพียงคนแก่ ผู้หญิงและเด็กที่อยู่เฝ้าบ้านในตอนกลางคืน
ไหว้พระทำวัตรสวดมนต์เสร็จแล้ว ให้ญาติโยมไหว้พระรับศีล และถวายสังฆทาน ซึ่งเราจะต้องกล่าวนำให้แก่พวกเขา
เพราะภาษาไทยของเขาไม่แข็งแรง ซึ่งถ้าเป็นผู้เฒ่าผู้แก่แล้วพูดภาษาไทยไม่ได้เลย มีเพียงพวกเด็กๆที่พอจะพูดภาษาไทยได้
เราจึงต้องกล่าวนำเขาที่ละคำ ให้เขาว่าตาม สวดถวายพรพระขณะที่ญาติโยมใส่บาตร กล่าวสัมโมทนียกถาพอประมาณ
กล่าวนำอุทิศทานแล้วจึงให้พร เป็นอันเสร็จพิธีในภาคเช้าของวันพระ
เวลา 10.30 น.พระจากทุกดอยมาพร้อมกัน เพื่อทำสังฆกรรมลงอุโบสถสวดและฟังพระปาฏิโมกข์อันเป็นกิจของสงฆ์
สวดสมมุติศาลาเป็นพระอุโบสถเพื่อใช้ทำสังฆกรรมกัน เสร็จเวลาประมาณก่อนเที่ยง นั่งคุยสนทนาธรรม ฉันกาแฟกัน
ก่อนจะแยกย้ายกลับไปสู่ฐานที่ตั้งของแต่ละชุด ซึ่งแต่ละชุดจะมีเด็กๆร่วมขบวนมาด้วยกันทุกชุด แสดงว่าพวกเขาเข้ากับเด็กๆได้
จึงมีพวกเด็กๆที่ไม่ได้ไปโรงเรียนเดินมาเป็นเพื่อนและช่วยถือของให้
ทำกิจวัตรกวาดทางเดินทำความสะอาดศาลาเสนาสนะแล้ว ฉันกาแฟ พูดคุยสนทนาธรรมกันจนได้เวลา จึงลงไปสรงน้ำกัน
น้ำดื่มน้ำใช้นั้น เป็นน้ำซับที่ออกมาจากภูเขา แล้วเราทำบ่อเก็บกักน้ำไว้ ใช้ไม้ไผ่ต่อเป็นท่อส่งน้ำมายังที่พักศาลาและห้องน้ำ
และทุกจุดที่ส่งพระไปอยู่นั้นจะมีแหล่งน้ำทุกที่ จึงไม่มีปัญหาเรื่องน้ำ แต่จะมีปัญหาก็ตรงที่น้ำนั้นเย็นมาก ต้องรีบสรงน้ำกันก่อนมืด
เพราะถ้ามืดค่ำแล้วอากาศจะเย็นมากสรงน้ำกันไม่ได้เพราะมันจะหนาวมาก
เวลาประมาณ 18.00 น.ญาติโยมมาร่วมกันทำวัตรสวดมนต์และเวียนเทียนร่วมกัน เวลาประมาณทุ่มกว่าๆเกิดฝนตกหนักมาก
ลงไปเดินเวียนเทียนรอบศาลาไม่ได้ จึงต้องแก้ปัญหา โดยยกพระมาตั้งกันกลางศาลาให้สูงพอประมาณแล้วเดินเวียนเทียนกัน
รอบองค์พระบนศาลา สวดนำบทพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ซึ่งพวกเด็กๆจะสวดตามกันได้เพราะที่โรงเรียนได้สอนให้ไหว้พระกัน
เวียนเทียนเสร็จแล้วก็ให้ญาติโยมเด็กๆมานั่งรวมกัน กล่าวนำบทขึ้นกรรมฐาน สอนการเจริญภาวนา ให้แก่ญาตฺิโยมและเด็กนักเรียน
จนถึงเวลา 20.00น.เป็นอันเสร็จพิธี ญาติโยมลากลับกัน กลับขึ้นที่พักทำความเพียรเจริญภาวนาต่อจนถึงเวลาประมาณเที่ยงคืน
จึงได้จำวัตรพักผ่อน...
...
:059:อธิบายขยายความ...นั่งนึกย้อนไปให้เห็นภาพในวันนั้น วันพระอาสาฬหบูชาที่บนดอย ได้เห็นศรัทธาของคนป่าคนดอย
เห็นความใสซื่อและบริสุทธิ์ใจของเขา หลังจากเวียนเทียนแล้วเวลาเขาจะกลับกันเราก็สงสัยว่าเขาจะกลับกันอย่างไรเพราะมืดแล้ว
มองทางไม่เห็น และพวกเขาก็ไม่มีไฟฉายกัน จึงนั่งสังเกตุดูพวกเขา ซึ่งปรากฏว่าเขาเอาเศษไม้ที่ถือกันมาเอามารวมกันแล้วจุดไฟ
เป็นคบไฟส่องทางเดินกลับบ้านกัน ไม้ที่เขาถือกันมานั้นคือไม้สนเกี๊ยะ ซึ่งติดไฟดีมาก เป็นภูมิปัญญาของคนบนที่สูง..
..... จึงนำมาเล่าสู่กันฟัง ถึงประสพการณ์ที่ได้เห็นวิถีชีวิตของชาวเขาชาวดอยและการใช้ชีวิตบนดอยของพระภิกษุสงฆ์.....
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต-แด่มวลมิตรทุกผู้คน
รวี สัจจะ-วจีพเนจร-สมณะชายขอบ
๒ ธันวาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๖.๐๖ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟังครับ.. :001:
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ อ่านแล้วเห็นศรัทธาของคนดอยแล้วนึกอายเลยครับ
-
กราบนมัสการขอบพระคุณที่เมตตาเล่าให้ฟังถึงประสบการณ์ครับ....
...คนบนดอย มีความยากลำบากในการทำบุญเข้าวัด
พวกเขายังตั้งใจที่จะปฏิบัติตนตามแบบอย่างของพุทธศาสนิกชน...
....คนเมืองแท้ๆ วัดอยู่ไกลแค่เดินก้าวไปถึง ยังไม่เคยปฏิบัติเลย....
...มีศาสนาแค่ในสูติบัตรจริงๆ....
-
กราบนมัสการ...พระอาจารย์ครับ ที่มีเรื่องราวดีๆมาเล่าสู่กันฟัง ขออนุโมทนา...สาธุครับ
-
:001: :001: อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆครับ ดูๆไปแล้วเด็กบนดอยเขายังมีความตั้งใจเข้าวัด ต่างจากเด็กในเมืองกรุงสมัยนี้ที่พอความเจริญยิ่งมากขึ้น วันๆเข้าแต่ร้านเน็ตเล่นเกมส์(ทั้งวัน)ถ้าให้ไปทำบุญเข้าวัดกันเองจะรู้จักทางเข้าวัดกันบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ :001: :001:
-
กราบมนัสการพระอาจารย์ครับ ขอบพระคุณครับที่ได้เมตตาเล่าสู่กันฟัง อนุโมธนาสาธุครับ
การทำบุญของคนบนดอยนั้น น่าเอาเป็นตัวอย่างครับ มีความมานะมากไม่ย้อท้อต่อการสร้างผลบุญ
ผิดกับคนเมืองสมัยนี้ครับ บางคนอยู่ใกล้ๆวัดแต่มักไม่ชอบทำบุญครับ หากเข้าวัดก็เข้ามาขอหวยกันเพื่อไปเสี่ยงโชคลาภครับ สู้คนที่อยู่ดอยไม่ได้จริงๆ
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ ขอบพรคุณที่เล่สู่กันฟัง คนดอยมีวามพยายามเข้าวัด ศรัทธาโดยแท้
ต่างจากคนกรุง ห่างแค่นิดเดียว มีวัดมากมายไม่เข้ากัน ต่างกันยิ่งนัก .... :089:
-
คนที่อยู่ไกลแต่อยู่ใกล้
คนที่อยู่ใกล้ๆ แต่กลับไกล