กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: ~เสน่ห์ต้นน้ำ~ ที่ 19 ก.พ. 2552, 12:10:59
-
ผมดีจัยมากอ่ะเพราะผมทั้งพ่อทั้งลุงครอบครัวผมเป็นศิษย์วัดบางพระหมดเลย ลุงก้อสักกับหลวงปู่ พ่อก้อสัก ผมดีจัยที่บ้านย่าอยู่ห้วยพลูซึ่งใกล้มากๆผมมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับหลวงปู่สมัยเพิ่งหัดเดินซึ่งผมได้นั่งอยู่บนตักหลวงปู่แล้วหลวงปู่ท่านเมตตาเป่ากระหม่อมให้ผมพ่อเล่าให้ฟังอ่ะคับ พ่อผมก้อรอดตายเพราะวัตถุมงคลของหลวงปู่มาเยอะแล้ว พ่อบอกว่าเป็นลูกพ่อต้องมีพระหลวงปู่ติดตัวทุกคน
ผมรักทุกคนในวัดบางพระเคารพพระอาจาย์ทุกท่านมากๆๆ ถ้าชาติหน้ามีบุญอย่างนี้อีกผมขอเกิดมาเป็นศิษย์วัดบางพระแล้วรู้จักทุกๆคนอย่างนี้ตลอดทุกๆชาติครับ......ต้นน้ำ 23;
-
อยากฝากตัวเป็นศิษย์หลวงปู่ตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่...
แต่เพิ่งมีโอกาสก็ล่วงเข้าวัยทำงานครับ...
ผมบอกได้เลยว่า"ไม่สาย"ไปครับ...
ซาบซึ้งใจเกินจะบรรยายครับ...
**ขอบารมีของหลวงปู่คุ้มครองศิษย์ทุกคนครับ...สาธุ**...{^_^}...
-
เมื่อประมาณปี 2543 ได้มีโอกาสตามเจ้าอาวาสวัดแถวบ้านที่อ่างทองไปเที่ยวนครปฐม คือวัดบางพระเพื่อนำของบางอย่างไปให้หลวงพ่อเปิ่นและอาจารย์พันธ์เมื่อไปถึงวัดประมาณ 8.00 นคนยังไม่มาก เจ้าอาวาสท่านก็พาไปกุฎิอาจารย์พันธ์เลยทีเดียวแล้วก็ดำเนินการให้อาจารย์ท่าสักให้โดยตอนนั้นได้มาสองลายคือ เก้ายอด กับ หมูทองแดง (ใจแทบขาด)เข็มเก่ายาวเกือบเมตรแทงทีหัวสะท้านเลย สองลายต่อเนื่องเพราะถ้าหยุดจะต้องไปต่อคิวคนสุดท้ายซึ่งตอนนั้น 9.00 ตนแน่นกุฎิหมดแล้ว เมื่อสักเสร็จก้อจะต้องเดินไปกุฎิใหญ่เพื่อให้หลวงพ่อเป่าครอบตื่นเต้นมากที่จะได้เจอหลวงพ่อเปิ่นท่าน เป็นครั้งแรกซื้อดอกไม้ธูปเทียนที่ทางเจ้าหน้าที่จัดให้แล้วก้อเข้าแถวรับบัตรคิวเพื่อให้หลวงพ่อเป่าครอบ แล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึงแอบมองหน้าหลวงพ่อหน้าท่านจะยิ้มอย่างมีเมตตาแล้วก็กล่าวว่าเข้ามาใกล้ๆ ลูก เข้าไปกราบที่ตักท่านมือข้างหนึ่งท่านจะจับที่มือเราไว้ อีกมือจะลูบที่หัวและหลังขณะเป่าครอบเมื่อท่านเป่าครั้งสุดท้ายความรู้สึกตือขนจะลุกตั้งแตหัวไปจนถึงหลังเลยทีเดียว แล้วก็กราบลาท่าน...ทุกวันนี้ภาพวันนั้นยังติดอยู่ตลอด จากวันนั้นถึงวันนี้เกือบสิบปีผมกลายเป็นคนติดเข็มไปโดยปริยาย...โดยทุกครั้งเวลาทำพิธีสักผมจะนึกถึงหน้าหลวงพ่อ บารมีหลวงพ่อไว้ตลอดจะทำให้ความเจ็บลดลง 50% (ความเห็นส่วนตัว 55)เพราะฉะนั้นทุกปีผมจึงต้องไปกราบขอขมาอาภัยหลวงพ่อถ้าบังเอิญทำผิดข้อห้ามไปบ้าง โดยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตามปีนี้ก็เช่นกัน 7 มีนาคม 2552 เจอกันแน่นอนครับ........ :054:
-
รู้สึกดีจริงๆ :048:
ชาตินี้ไม่เสียชาติเกิดแล้วที่ได้มาพึ่งบารมีหลวงพ่อเปิ่น :054:
-
ชีวิตผมมีความภาคดีใจอย่างยิ่งที่ได้สักสายบางพระ เเรกๆอาจจะมีในครอบครัวที่ยังยอมรับไม่ได้ เเต่ในที่สุดจนพ่อ เเม่ ป้าก็เห็นความสำคัญของผม
ผมได้สักมาจากวัดช้างให้เเต่การสักไม่มีหลักการใดเลยจึงหันหน้ามาหาอ.โบ้ศิษย์หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระทำให้ผมดีใจมากจนเเม้ชาตินี้เกิดมาทั้งที่
ได้สักครั้ง อ.โบ้เคยบอกว่าคนสักชาตินี้ชาติที่เเล้วเปงนักรบ
-
ศรัทธาเป็นที่ตั้งไปแล้วสำหรับผม บารมีท่านสุดยอดจริงๆครับ
พึ่งถูกหวยงวดนี้ เต็มๆ :004: :004: :004:
กำลังเร่งเคลียร์งานอยากเข้าวัดไปทำบุญ งานดันเข้าพร้อมๆกัน ดินพอกหางหมูเหตุจากโดดไปวัดบ่อยๆเมื่อ2อาทิตย์ที่ผ่านมา
ติดไว้ก่อนนะครับหลวงพ่อ จะไปทำบุญให้ครับ(ไม่ได้บน)
-
ตั้งแต่เล็กผมชอบศาสตร์ทางนี้มาก แต่ยายไม่อยากให้สัก เพราะขนาดไม่สักหัวแตกบ้างตาเขียวกลับบ้านเกือบทุกวัน ยายบอกถ้าสักมันบ้าไปกันใหญ่ ผมเกรงใจยาย จึงไม่สัก พอโตหน่อยภรรยาก็ไม่ชอบคนสักยันต์ บอกหากสักจะเลิก กลัวครับกลัวโดนทิ้ง ผมได้มีโอกาสไปทำงานที่มหาชัยได้เจอลุงพงษ์ ท่านมีหน้าที่ดูแลคนงานพม่าเกือบพัน คล้ายเป็นผู้ใหญ่บ้านในซอยที่ผมอยู่ ผมก็แปลกใจนะครับ ว่าคนแก่วัย 70 กว่า ทำไมพม่าถึงกลัวนัก เพราะมีเหตุการณ์นึง คือคนงานของผมซึ่งเป็นคนไทย ไปจีบสาวพม่าที่ในซอยนั้น โดนชายหนุ่มชาวพม่า ล้อมหลายร้อย คนงานคนนั้นโทรมาบอกให้ผมไปช่วย ตามนิสัยผมไปเลยครับ พกปืนไปด้วย พอถึงเห็นคนงานผม กองอยู่กับพื้นครับเลือดทั่วเลย ผมชักปืน ยิงขึ้นฟ้า 3 นัด แล้วไปเอาตัวคนงานออกมา ชายกลุ้มนั้นทำท่าจะไม่ให้ผมพาตัวคนงานออกไป นี่ผมถือปืนนะครับไม่มีใครกลัว แต่ก็มีเสียงคนแก่คนหนึ่ง ตะโกนว่า จาก รึ ยาก (เป็นภาษาพม่า ผมอาจจะจำผิด) ที่นี้คนงานพม่าหยุดตัวแข็งทื่อ เป็นเสาไฟฟ้าเลย แหวกทางเหมือนเสก ลุงแก่ๆบอกให้วิ่งออกมา ผมวิ่งชนิด 100เมตรชายเดียวเลยครับ จนลืมคนงานตัวเจ้าปัญหาเลย ต้องกลับไปเอามัน พยุงออกมา จบเรื่องตอนเช้าผมก็ไปขอบคุณลุง ก็ไปมาหาสู่กันเป็นประจำ ก็พยายามสังเกตว่าทำไมคนถึงกลัวลุงแกนัก ลุงแกก็เผยมาที่ละนิด ทีละนิด จนรู้ว่าลุงเป็นศิษย์หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระนครชัยศรี ลุงแกก็ไม่สักมาก มี3 รอยสักเท่านั้น คือ พ่อแก่นารอด ท่านั่งขัดสมาธิ หงษ์ ชูชก ทุกรอยหลวงพ่อท่านสักให้ ผมขอจับรอยสัก ขนผมลุกเลยครับ ที่นี่ตั้งใจเลยไม่ฟังเสียงใครห้ามเพราะ ณ ปัจจุบันอายุ 30 ปีแล้วทิ้งก็ทิ้งใจกล้าครับ ยายก็อยู่ถึงแพร่คงนานกว่าจะเห็นว่าสัก ไปสักเลยวันแรกสักเยอะหน่อย เกือบเต็มหลัง เสียดายนะครับที่ผมไม่ทันหลวงพ่อเปิ่น แต่ขอมาสักที่เขตวัดบางพระก็พอใจแล้ว พอกลับบ้านมารดา+บิดา+ภรรยา+น้องสาว งงครับที่สักเยอะ แต่ไม่มีใครกล้าว่าอะไร ที่นี่รุ่งเช้าไปมหาชัยเลยครับ ด้านหลังสักไม่ได้เพราะเมื่อวานเยอะ ที่นี้ ซัดด้านหน้าเต็มๆ พอกลับบ้านไม่มีใครคุยด้วยเลย เพราะทั้งตระกูลเกียจคนสักมาก ผมเลยต้องพิสูจน์ว่าคนสักยันต์มาแล้วดีขึ้น เริ่มจากตื่นตี5 สวดมนต์ ทำกิจวัตรเสร็จ ก่อนไปทำงานไหว้ บิดามารดา โทรมาหาท่านตอนกลางวันว่าทานข้าว รึยัง พาท่านไปที่ๆท่านอยากไป ทำงานที่ท่านเคยให้ทำแบบที่ท่านไม่ต้องสั่ง ท่านงงครับ ตั้งแต่เกิดมา เป็นผู้ชายคนเดียว ของตระกูล เอาแต่ใจ ตอนนี้เอาใจใส่ บุคคลรอบข้าง รักและเคารพบิดามารดาแบบแสดงออกให้เห็น(เมื่อก่อน ก็รักแต่ไม่กล้าแสดงออก) ตอนนี้ท่านชมว่าสักมาแล้วดี ไม่ขาดปาก ผมมาทำงานไกลมากครับ หาวัดทำบุญยากมา แต่ไหว้ครูไปแน่นอน เจอกันทักกันบ้างนะครับ
-
ดีใจมากนะครับ ที่ได้เป็นศิษย์ หลวงปู่ครับ
เเต่ผมสักไทนหลวงปู่นะครับ
แต่ก็ผูมใจนะครับ
-
ปลื้มครับ เป็นวาสนาสุดๆ ที่ได้มีโอกาสเป็นศิษย์หลวงปู่และพระอาจาีรย์ุุทุกรูป ดีใจที่ได้รู้จักพี่ๆน้องๆ หลายท่าน
ตามนั้นครับ
-
ผมก็นับถือหลวงปู่มาก ครับ ....และยังมีเหตุการที่ผมรอดตายอีก ...
และก็รู้สึกอบอุ่นมากๆ ครับ สำหรับพี่น้องชาวบางพระ
บางทีผมอาจทำผิดไปอะไรไม่ดี ก็ขออภัย หลวงปู่ หลวงพี่ทุกรูป ตลอดเวปมาสเตอร์ และทุกๆท่าน ด้วยนะครับ :054:
-
ผมก็นับถือหลวงปู่มาก ครับ ....และยังมีเหตุการที่ผมรอดตายอีก ...
และก็รู้สึกอบอุ่นมากๆ ครับ สำหรับพี่น้องชาวบางพระ
บางทีผมอาจทำผิดไปอะไรไม่ดี ก็ขออภัย หลวงปู่ หลวงพี่ทุกรูป ตลอดเวปมาสเตอร์ และทุกๆท่าน ด้วยนะครับ :054:
ผิดเป็นครูครับท่านเอ็ม แล้วถูกเป็นอะไรดีละ :004: :004:
-
ศิษย์ต้องมีครู
-
พระเหรียญของหลวงปู่จะอยู่ที่คอของผมไปจนวันตายไปพร้อมๆกับรอยสักที่จารึกว่าชาตินี้เราได้เกิดทันศาสตร์ในเเขนงนี้เกิดมาชาติหน้าขอให้ผมได้เป็นลูกหลวงปู่อีก :050:
-
เก็บกระทู้นี้ไว้ค่ะ... วันไหนอยากทำหนังสือ...
พี่โชว...เขียนให้ค่ะ...ทีเดียวค่ะ!
-
ผมฝากตัวเป็นศิษย์ หลวงพ่อเปิ่น เมื่อปี 2544 ได้มีโอกาส เข้าไปกราบท่าน
ถึงแม้ช่วงนั้น สุขภาพของท่านไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่
แต่ด้วยความเมตตาบารมีของท่าน ก็ยังอนุญาตให้เข้าไปกราบท่านอยู่
จากวันนั้น ถึง วันนี้ 7 ปี แล้วที่หลวงพ่อได้จากเราไป
ทุกวันนี้ผมก็ยัง เคารพเทิดทูล อยู่เหนือเศียรเกล้าตลอดเวลา
และจะยึดถือคำสอนของหลวงพ่อ ไปจนตาย
ขอบารมีหลวงพ่อเปิ่นคุ้มครองพี่น้องเราชาวเวบบางพระทุกคน เทอญ :090::054: :054: :054:
-
ดีใจสุดจะบรรยายนะ แต่ที่แน่ๆรอยสักจะติดตัวเราไปจนวันตายล่ะ :054:
-
ไม่เสียชาติเกิดที่ได้เป็นศิษย์หลวงพ่อ ตอนที่ผมมาเป็นศิษย์หลวงพ่อครั้งแรกจำได้หลวงพ่อกวักมือเรียกผมให้เข้าไปหา และเป่าครอบให้ ชึ่งตอนนั้นท่านเริ่มมีอาการป่วยแล้ว แต่ยังเมตตาต่อทุกคน เรื่องราวของหลวงพ่อเล่าขานไม่มีวันจบ ขอกราบแทบเท้าหลวงพ่อครับ
-
ช่วงผมเด็กๆ ผมไม่สบายบ่อยครับ เคยเป็นงูสวัดเกือบไม่รอด ได้บารมีหลวงพ่อเปิ่นนี่แหละครับ ผมก็ลูกหลานห้วยพลูเหมือนกันครับท่านนายต้นน้ำ อาโกผมเลยเอาผมไปฝากเป็นลูกบุญธรรมหลวงพ่อเปิ่น โรคภัยไข้เจ็บก็หายไปแทบจะไม่มีครับ ตอนเด็กๆก็ไปอยู่ห้วยพลูบ่อยครับ ก็มีแวะเข้าไปหาหลวงพ่อท่านบ้าง ยังจำได้ดีมีอยู่ครั้งนึง เป็นคางทูม ผู้ใหญ่แถวบ้านก็แนะนำให้ไปหาคนที่เกิดปีขาลเขียนเสือให้ที่แก้มแล้วจะหาย ตอนนั้นก็นึกถึงหลวงพ่อเปิ่นนี่แหละครับ ไปขอความเมตตาให้ท่านช่วยเขียนเสือให้ที่แก้มสองข้าง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ วันรุ่งขึ้นคางทูมก็หายเป็นปลิดทิ้ง พอโตขึ้นมาหน่อยผมก็มาอยู่ดอนยายหอมละครับ เลยไม่ค่อยได้แวะไปหาท่านสักเท่าไหร่ จนกระทั่งบ่ายอ่อนๆวันนึง ขณะที่กำลังเล่นเกมส์อยู่ :075: ก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณลุงชออม แก้วแววน้อย โทรมาแจ้งว่าหลวงพ่อเปิ่นท่านได้มรณะภาพแล้ว เสียใจอย่างสุดซึ้งครับ ก็ได้ไปรดน้ำสังขารของท่าน แล้วก็อยู่ช่วยงาน 100 วันบ้าง มีทั้งไปเอง ไปกับคณะโรงเรียนสิรินธรราชวิทยาลัย ที่ครั้งหนึ่งหลวงพ่อได้มีเมตตาสร้างพระไว้เป็นที่ระลึกในคราวเปิดโรงเรียน และก็เป็นครั้งแรกที่ได้ไปดูการสักยันต์ที่หลวงพี่แป๊วด้วยครับ ท่านเมตตามากครับ ( วันนี้ก็เพิ่งเข้าไปหาท่านมาเอาพระไปถวายท่านองค์นึง ) ถ้าไม่ได้หลวงพ่อเปิ่นช่วยไว้วันนั้นคงไม่มีผมวันนี้ครับ นมัสการหลวงพ่อครับ :054:
-
33;ตอ้ยเป็นคนที่เจ้าอารมณ์มากคะด่าแฟนเป็นว่าเล่น 12; 19; 38;แต่พอไปสักมาแล้วผิดเป็นคนละคนเลยคะ 17; 17; 17; 17; 23; 23; 23; 03; 03;ความรู้สึกดีขึ้นมีความรับผิดชอบมากขึ้น :080:แฟนบอกน่ารักมากคะทำแล้วดีขึ้นทันตาเห็นคะจากญิงด่าเก่งมากๆมาเป็นสาวนอ้ยพูดเพราะมากๆคะ :061: :077:
-
ช่วงผมเด็กๆ ผมไม่สบายบ่อยครับ เคยเป็นงูสวัดเกือบไม่รอด ได้บารมีหลวงพ่อเปิ่นนี่แหละครับ ผมก็ลูกหลานห้วยพลูเหมือนกันครับท่านนายต้นน้ำ อาโกผมเลยเอาผมไปฝากเป็นลูกบุญธรรมหลวงพ่อเปิ่น โรคภัยไข้เจ็บก็หายไปแทบจะไม่มีครับ ตอนเด็กๆก็ไปอยู่ห้วยพลูบ่อยครับ ก็มีแวะเข้าไปหาหลวงพ่อท่านบ้าง ยังจำได้ดีมีอยู่ครั้งนึง เป็นคางทูม ผู้ใหญ่แถวบ้านก็แนะนำให้ไปหาคนที่เกิดปีขาลเขียนเสือให้ที่แก้มแล้วจะหาย ตอนนั้นก็นึกถึงหลวงพ่อเปิ่นนี่แหละครับ ไปขอความเมตตาให้ท่านช่วยเขียนเสือให้ที่แก้มสองข้าง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ วันรุ่งขึ้นคางทูมก็หายเป็นปลิดทิ้ง พอโตขึ้นมาหน่อยผมก็มาอยู่ดอนยายหอมละครับ เลยไม่ค่อยได้แวะไปหาท่านสักเท่าไหร่ จนกระทั่งบ่ายอ่อนๆวันนึง ขณะที่กำลังเล่นเกมส์อยู่ :075: ก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณลุงชออม แก้วแววน้อย โทรมาแจ้งว่าหลวงพ่อเปิ่นท่านได้มรณะภาพแล้ว เสียใจอย่างสุดซึ้งครับ ก็ได้ไปรดน้ำสังขารของท่าน
แล้วก็อยู่ช่วยงาน 100 วันบ้าง มีทั้งไปเอง ไปกับคณะโรงเรียนสิรินธรราชวิทยาลัย ที่ครั้งหนึ่งหลวงพ่อได้มีเมตตาสร้างพระไว้เป็นที่ระลึกในคราวเปิด
โรงเรียน และก็เป็นครั้งแรกที่ได้ไปดูการสักยันต์ที่หลวงพี่แป๊วด้วยครับ ท่านเมตตามากครับ ( วันนี้ก็เพิ่งเข้าไปหาท่านมาเอาพระไปถวายท่านองค์
นึง ) ถ้าไม่ได้หลวงพ่อเปิ่นช่วยไว้วันนั้นคงไม่มีผมวันนี้ครับ นมัสการหลวงพ่อครับ :054:
ได้เจอคนบ้านเดียวกันผมก้อดีใจผมอยู่กับย่าที่ห้วยพลูตั้งแต่เด็กๆผมเรียนที่ห้วยพลูนะผมดีจัยที่ได้เกิดมาอยู่ห้วยพลูนะ
-
ได้เจอคนบ้านเดียวกันผมก้อดีใจผมอยู่กับย่าที่ห้วยพลูตั้งแต่เด็กๆผมเรียนที่ห้วยพลูนะผมดีจัยที่ได้เกิดมาอยู่ห้วยพลูนะ
-
เก็บกระทู้นี้ไว้ค่ะ... วันไหนอยากทำหนังสือ...
พี่โชว...เขียนให้ค่ะ...ทีเดียวค่ะ!
เก็บกระทู้นี้ไว้ค่ะ... วันไหนอยากทำหนังสือ...
ขอบคุนครับพี่โชวแล้วแต่พี่จะกรุณานะคับ
พี่โชว...เขียนให้ค่ะ...ทีเดียวค่ะ!
-
สมัยผมเรียน ม ต้น ผมใด้ยินข่าว ตี๋ใหญ่ มีวิชาอาคม หนังเหนียว ล่องหนหายตัวใด้ จริงเท็จแค่ไหน ผมไม่รู้
ผมรู้อย่างเดียว ว่า จะต้องหา อาจารย์ ที่ เก่งๆ ซักคน ปีนั้น ผมยังจำติดตา เป็นปี 2525 ก่อนปี น้ำท่วม กทม ปีเดียว
ผมและ เพื่อนๆ ใด้ขับ มอเตอร์ไซด์ ไปกราบ หลวงพ่อเปิ่น ฝากตัวเป็น ศิษย์ท่าน สมัยนั้น ท่าน เริ่มจะ เลิกสักยัน ด้วยตัวเองแล้ว
จะมีก็ เอาเข็มมา เจิมๆ กระหม่อมบ้าง หน้าผากบ้าง ลงนะ หน้าทองบ้าง ส่วนมาก จะเป็น พระ ลูกวัด
พระที่ สักตอนนั้น ทุกคนจะรู้กันกว้างๆ มีอยู่ ไม่กี่องค์ ที่ขึ้นชื่อ จำติดปากหน่อยก็
หลวงพี่ต้อย(ป่าช้า)นั่งบนกระดาน ฝาโลงแผ่นเดียว หลวงพี่ติ่ง(ท่าน้ำ) สมัยนั้นอะ ทางเข้าวัด มีแต่ ลูกรัง สะพานข้ามคลอง ก็ยังไม่มี
ผมใด้ สักวันนั้น 3 องค์ เลยครับ
หลวงพี่ต้อย เก้ายอด (น้ำมันครับ) หลวงพี่ติ่ง สาริกาที่ท้องแขนขวา(น้ำมันครับ) หลวงพ่อเปิ่น ลงหน้าผาก พร้อมเป่า ให้ครับ
แต่ตอนนี้ เป็นหมึกแล้วครับ และพระเครื่องที่ผมใด้รับกับมือ หลวงพ่อเปิ่นวันนั้น ก็เหรียนนั่งหนุมาน ที่สร้างปี 2525 นั่นละครับ
เนื่องจาก ตอนนั้น ยังอยู่แค่ ปวช 1 ท่านเห็นว่า ยังเรียนอยู่ เลยสักให้ แต่น้ำมันครับ
ท่านจะสั่งสอน ผมอยู่บ่อยๆไปครับ เวลาผมไปหาท่าน
ศิษหลวงพ่อ ต้องรักกันใว้ มีอะไรที่พอจะช่วยเหลือกันใด้ ก็ช่วยเหลือกัน :001:
สมัยก่อนดูง่ายครับว่า ใครเป็นคนสัก
ถ้าสาริกาเดี่ยวแขนขวา ก็จะเป็น หลวงพี่ติ่งสัก
ถ้าสาริกา ทั้งสองแขน ส่วนมาก หลวงพี่ต้อย จะเป็นคนสัก
เสือเผ่นของหลวงพ่อ ส่วนมาก จะสักกันที่หน้าอก รู้สึกว่า บล๊อค จะหายไปแล้ว เสือรุ่นแรกๆ
สมัยก่อนจะสักกันที ก็เอาบล๊อค มาลมควันไฟ ให้ดำ แล้วก็ไปกดทับให้เป็นรอย สมัยนี้ สบาย มีตรายาง สวยกว่าเดิมซ๊ะด้วยซิ :016:
ดีใจจริงๆเลยครับ ที่ใด้ เป็น ศิษวัดบางพระ :050:
ไม่ต้องคิดอะไรมากครับ ผมอยู่ กทม รถยนต์คันแรกของผม สมัย 20 กว่าปีที่แล้ว หลวงพ่อเปิ่นนี่แหละครับ เจิมให้ ตอนนี้ พี่เขยผมใช้อยู่ครับ รถคันนี้
ผมไปนั่งรอ ตั้งแต่ตี 4 พอหลวงพ่อฉันเช้าเสร็จ ผมก็นิมนต์ ท่านเจิมรถให้เลยครับ ผมยังจำคำพูดท่านใด้อยู่เลย
ท่านถามผมว่า เองซื้อมาเท่าไร รถเองซิ่งดีน๊ะ บอกตามตรงครับ ภาพนั้นยังติดตาผมอยู่เลย ก็ไม่คิดไม่ฝัน ว่าหลังจากนั้นไม่กี่ปี
มีข่าวว่า ลูกศิษ หลวงพ่อ โดนแทงไม่เข้า ลงหน้า 1 หลังจากนั้น ก็เริ่ม มีคนมาวัด อย่างไม่ขาดสาย ความเจริญ เริ่มเข้ามา จาก นึกจะไปกราบหลวงพ่อเมื่อไร ไปก็เข้าถึงตัวเลย
จนหลังๆ เริ่มมี บัตรคิว คนเริ่มแน่น นั่นละครับ ผมเริ่มห่างวัดมาพอสมควร จนมาถึงท่าน มรณภาพ ผมไปงานศพ และไปเป็น เจ้าภาพ อยู่ 1 วัน กับเจ้านายผม
สมัยท่านยังมี ชีวิตอยู่ เจ้านายผม จะนิมนต์ หลวงพ่อ มาทำบุญ ที่ร้าน แทบทุกปี พร้อมทอดผ้าป่า ให้ทุกครั้ง เจ้านายผม แทบจะนับถือ คริส แต่มาเจอ หลวงพ่อเปิ่น
นี่แหละ ที่เจ้านายผม ต้องกราบและให้ หลวงพ่อ เป่าเศกให้
และอย่าแปลกใจ กันเลยครับ ทำไมผมมี พระของหลวงพ่อ หลายรุ่น ต้องบอกเลยครับว่า ของ ฟรี แทบทั้งนั้นครับ ที่หลวงพ่อ ท่านเมตตา กับศิษ ตัวน้อยๆ อย่างผม
ผมเคยนับเล่นๆ ของหลวงพ่อเปิ่นนี่ ผมมีไม่ต่ำกว่า 100 องค์ครับ ที่ผมใด้ ฟรีมา
ผมเริ่ม เข้ามาวัด ถี่ๆ ก็ ช่วง 2 -3 ปีมานี่แหละครับ รึว่า ผมเริ่มปลง แล้วก็ เริ่มแก่แล้ว จึงหันหน้าเข้าวัด ทำแต่บุญ ให้แต่ทาน
สาธุ องค์หลวงพ่อเปิ่น คุ้มครอง :054: :054: :054:
(http://img26.imageshack.us/img26/7395/30160558wm6.jpg)
รูปหลวงพ่อ ที่ติดหน้ากระจกรถผมครับ :001:
(http://img54.imageshack.us/img54/2896/picture018jk8.jpg)
รถผมคันนี้ หลวงพี่ต้อย เจิมให้ครับ :050:
ใว้พบกันครับ วันงาน ทุกๆท่านเลยครับ :050:
-
เสียดายที่กว่าจะได้ไปวัดบางพระ หลวงพ่อละสังสารแล้ว :065:
-
33;ตอ้ยเป็นคนที่เจ้าอารมณ์มากคะด่าแฟนเป็นว่าเล่น 12; 19; 38;แต่พอไปสักมาแล้วผิดเป็นคนละคนเลยคะ 17; 17; 17; 17; 23; 23; 23; 03; 03;ความรู้สึกดีขึ้นมีความรับผิดชอบมากขึ้น :080:แฟนบอกน่ารักมากคะทำแล้วดีขึ้นทันตาเห็นคะจากญิงด่าเก่งมากๆมาเป็นสาวนอ้ยพูดเพราะมากๆคะ :061: :077:
คือกุศโลบาย...อย่างหนึ่ง..ให้คนมีจิตปณิธานแน่วแน่..เพื่อมุ่งมั่นทำดี ฯลฯ
จากด่า เปลี่ยนเป็น นิ่ง ... คือ เสน่ห์อย่างหนึ่ง... น้อยคนนักจะทำได้..เพราะอารมณ์มักเหนือเหตุผลเสมอ
(มีความลับ..เฉพาะกิจ จะเล่าให้ฟังนะ..)
ย้อนหลังตอนพี่โชว...อายุ 15-16 ปี.. ชุดนักเรียน+ผูกคอซอง..เดินมาบุญครอง...เป็นบ้านที่สองทุกวัน..
เจอโจทย์เดินสวนกัน แล้วยังมาเหล่ใส่... สวนกันยังไม่ถึงสองช่วงตัว พี่โชว..ฉุนกึ๊ก โน้มตัวกระโดดถีบก้น..หน้าเธอพุ่งเกือบจะทิ่มพื้น..
โจทย์นำรอยบาทาที่ประทับบนกระโปรงเธอกลับไปโรงเรียนฟ้องฝ่ายปกครอง.. เธอไม่เอาความ..ห้ามลงโทษพี่โชว..ขอเพียงยอมจุดธูปสาบานต่อหน้าพระพิฆเนศ..ว่าจะไม่ทำร้ายเธออีก! แค่นี้เธอพอใจแล้ว...(เล่าไปเล่ามาก็อายนะ นิสัยไม่ดีเลย.. ไม่ยอมคน..)
... เดี่ยวนี้! ใครมาแกล้งพี่โชว...นิดๆ หน่อย พี่โชวร้องไห้เลยค่ะ.. :070: ยอมหมด ไม่หือไม่อือค่ะ..!
-
คุณพี่โชว ช่างกล้าเนอะ ยอมไปหมด 31; 31;
ก็ดีแล้ว โลกจะได้สงบสุข 25;
-
เสียใจและเสียดายค่ะ ที่รู้จักหลวงพ่อเปิ่นวัดบางพระช้าไป แต่ก้อไม่เสียชาติเกิดเลยที่อย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิตได้ไปเหยียบพื้นดินที่วัดบางพระค่ะ ไปทำบุญ ไปกราบองค์หลวงพ่อ และก้อไปลงนะที่หลวงพี่ติ่งมา ดีใจอย่างสุดซึ้ง คิดว่าวันไหนที่ว่างจากการทำงานแล้ว จะไปที่วัดบางพระบ่อยๆ ไปแล้วสบายใจ ไปแล้วมีความสุข จนไม่อยากจะกลับมากรุงเทพฯเลยค่ะ เมื่อวานไปแล้ว และอยากจะไปอีก และดีใจที่ได้เป็นลูกสิทธ์หางแถวค่ะ 03;