การที่เสมอต้นเสมอปลายนั่นดีอยู่แล้วครับ แต่สิ่งที่ผมต้องการจะบอกคือตอนนั้นผมมัวแต่ไปหลงเคร่งการถือข้อห้ามหรือเรียกอีกอย่างว่ากำ? มากเกินไปจนไม่เข้าใจถึงหัวใจสำคัญของรอยสัก ผมเคยทำตามที่เคยได้ยินมาเกือบหมดอะครับตอนสักใหม่ๆ ไม่ดื่มเหล้าแก้วเดียวกับผู้อื่น ไม่ทานไม้เลื้อย ไม่ทานของเหลือ ไม่ทานของในงานอมงคล ไม่ลอดราวผ้า ไม่ให้ผู้หญิงยืนคร่อม ไม่ลอดราวผ้าหรือสะพานหัวเดียวหรือลอดไม้คำต้นกล้วย ไม่ทานสัตว์ใหญ่ ไม่ทานปลาไม่มีเกร็ด แต่พอเวลาผ่านไปผมคิดว่าหัวใจสำคัญ ของรอยสักคือ การหมั่นทำความดี และทุกครั้งที่เห็นรอยสักของตน ก็เป็นสิ่งที่ทำให้พึงระลึกว่า ตนมีของดีอยู่ในตัว ไม่ควรประพฤติไปในทางที่เสื่อมเสีย ควรหมั่นทำบุญตักบาตร เท่านี้ผมคิดว่าก็เพียงพอแล้วครับ
บางคนมีของดีห้อยพระองค์เป็นล้านยังโดนยิงตายมาเลยครับ
แต่บางคนไม่เคยห้อยไม่เคยสักอะไรแต่เป็นคนจิตใจบุญ ยามโดนยิงกระสุนกลับด้านไม่ทำงาน
แปลกไหมละครับ
