ลุงหอมเชียง

[be_ning]

ลุงเคยรู้สึกเมือนผมไหมครับว่า บ้างทีเราจะอารธนาพระไม่ถูกองค์นี้ก็ดีองค์นั้นก็ดี บ้างครั้งก็คิดนะครับว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆไม่รู้ว่าองค์นั้นช่วยเรา อย่างล.พ.สละ วัดประดู่ทรงธรรมท่านว่าของให้ไปนะให้เอาไปใช้ไม่ได้ให้เอาไปเก็บใช้ได้ผลอย่างไง แล้วมาเอาใหม่ ลุงเคยรู้สึกไหมครับ

[หอมเชียง]

อันนี้มันอยู่ที่สมาธิและจิตที่ผูกพันมากกว่าครับ เพราะในกรณีที่เราคล้องสร้อยที่มีพระเต็มคอนั้น อย่างที่น้องพูดเราไม่มีวันรู้หลอกว่าหลวงพ่อองค์ไหนช่วย นึกดูให้ดีดี เวลามีเหตุที่ไม่คาดฝันเราอาจจะอุทานออกมาว่า หลวงพ่อองค์ใดองค์หนึ่งช่วยลูกด้วย บ้างก็ว่าพ่อแม่ครูอาจารย์ช่วยด้วย นี่แหละครับจิตที่ผูกพัน บางครั้งลืมคล้องสร้อยคอ แล้วบางท่านไปมีเรื่องก็ออกไปตีรันฟันแทงกับเค้าแต่หารู้ไม่ว่าตัวเองลืมคล้องสร้อยพระ แต่ปากก็ท่องบ่นว่าเรามีหลวงพ่อมาด้วยจิตมันนึกอยู่ตลอด พอเหตุการณ์ผ่านไปโดยที่ตัวเราไม่เป็นอะไรเลย พอมือคลำหน้าอกอ้าว!ลืมใส่พระมานี่หว่า  แหมนี่ยังดีนะไม่ได้นึกตอนมีเรื่องไม่งั้นเหตุการณ์อาจจะไม่เปนเช่นนั้นก็ได้ พูดมาซะยาวจะเข้าใจหรือเปล่าก็ไม่รู้?

[vut]

จริงอย่างที่ท่านหอมเชียงว่า ขอให้มีศรัทธาครับ

[gottkung]

ของแบบนี้อยู่ที่จิตศรัทธาครับ
ศรัทในหลวงพ่อองค์ไหนจิตก็ผูกพันกับท่านน่ะแหละครับผม

[ปุญฺญานุสฺสติ(สิบทัศน์)]

ศรัทธา นำมาซึ่งปาฏิหาริย์ครับผม

[โยม ซ.สายหยุด]

เห็นด้วยกับท่านสิบทัศน์ครับผม