เมตตาไม่พอ เมตตาไม่พอ
คาถาป้องกันโทสะ
มีเป็นอันมากที่รู้ความเป็นผู้มักโกรธของตน รู้โทษนั้น เมื่อปรารถนาจะหนีให้พ้น
โทษของความโกรธที่พึงรับความจริงว่าเมตตาเท่านั้นที่จะป้องกันมิให้ความโกรธรุนแรงได้.
บางทีจึงใช้วิธีที่ง่าย คือใช้คำภาวนาเมื่อความโกรธเกิดขึ้น เช่นท่องพุทโธ พุทโธ แต่แม้จะให้เห็นปัญญา ป้องกันความโกรธให้ไกลออกไปเป็นลำดับ ให้เมตตามากขึ้นเป็นลำดับ ก็ต้องเปลี่ยนคำภาวนาอันเป็นสมาธิให้มาเป็นคำภาวนาอันเป็นปัญญา คือด้วยการบอกตัวเอง
หรือเตือนตัวเองนั่นแหล่ะ ว่า เมตาไม่พอ เมตตาไม่พอ.
ความสำคัญในการภาวนาว่า เมตตาไม่พอ อยู่ที่ต้องทำใจยอมรับความบกพร่องของใจตนเอง ว่าเมตตาไม่พอจริงๆนั่นแหล่ะ จึงจะเป็นการค่อยผลักดันโทสะที่มีอยู่เต็มโลก ให้ห่างไกลใจตนได้สำเร็จเป็นลำดับไป
เมตตาไม่พอ เมตตาไม่พอ นี้เป็นความจริง ที่ทุกคนตำหนิตนได้ ไม่ใช่ไปตำหนิผู้อื่น แม้ใช้ เมตตาไม่พอ กับผู้อื่นแทนที่จะเป็นคุณ
ก็จะกลับเป็นโทษอย่างแน่นอน พึงสำนึกในความจริงนี้ให้เสมอ.
พระนิพนธ์ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก
