หลง

แรกเกิดมาคนทั้งมวล
ล้วนล่อนจ้อน
แม้อาภรณ์เสื้อผ้าหามีไม่
วันเดือนปีผันผ่านเนิ่นนานไป
ท่อนสไบกระแจะจันทน์จึงพลันมี
เกิดลาภยศความสุขและสรรเสริญ
ชวนเพลิดเพลินหัวใจไม่หน่ายหนี
ได้บำรุงปรีติ์เปรมเอมฤดี
เป็นศักดิ์ศรีเด่นดังในสังคม
คนส่วนมากหลงปลื้มลืมข้อนี้
วันเดือนปีมีส่วนชวนขื่นขม
ถูกความหลงพาใจให้ระทม
ไปชื่นชมสิ่งนอกที่หลอกลวง
พระเทพมหาเจติยาจารย์
จจ.นฐ. ๕ มิ.ย.๒๕๖๒